ကို႔ဆီ အလည္သြားရသည္႔ တနဂၤေႏြနံနက္မ်ားသည္
ကၽြန္မကို စိတ္လႈပ္ရွားမႈ၊ ၾကည္ႏူးမႈႏွင္႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔ကို အမ်ားဆံုးေပးခဲ႔သည္မွာ
မွန္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မတို႔ စိတ္အခန္႔မသင္႔ျဖစ္ေနရသည္႔ အခါမ်ိဳးတြင္ေတာ႔ တနဂၤေႏြနံနက္မ်ားက
စိတ္ပင္ပန္းမႈမ်ားကို ယူေဆာင္လာတတ္ေလသည္။
သူ စိတ္ခုေနတာ သိသိလ်က္ႏွင္႔
ကၽြန္မ မသြားလ ွ်င္ ကိုက ပိုၿပီးစိတ္ဆိုးမည္။ မ်က္ႏွာေအာက္က်ိဳ႕ကာ ရွိသမ ွ် စိတ္အင္အားေတြ
စုစည္းၿပီး သြားခဲ႔မိလ ွ်င္လည္း ခနဲ႔ေသာ စကားမ်ားႏွင္႔ စိမ္းကားေအးစက္ေသာ အၾကည္႔မ်ားက
ႀကိဳဆိုဦးမည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္တိုေနတာ သိသိလ်က္ႏွင္႔ ကၽြန္မဖက္က စတင္ၿပီး မေပ်ာင္းညႊတ္ပါလ
ွ်င္ “ သူေတာင္ေနႏိုုင္ေသးတာ၊ငါကဘာလို႔မေနႏိုင္ရမွာလဲလို႔ေတြးၿပီး ကၽြန္မမလာတာ” ဟု
သူ စြပ္စြဲမည္။ ကၽြန္မက တြင္တြင္ျငင္းလ ွ်င္ေတာ႔ “ ေတာ္စမ္းပါ၊ အဲသည္အေတြးေတြကို နားမလည္ဘူးထင္လို႔လား
“ ဟု သူ ေျပာမည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ကၽြန္မမွာ ကူကယ္ရာမဲ႔စြာ မ်က္ရည္ဝဲဖုိ႔သာ တတ္ႏိုင္ခဲ႔ရသည္။
