“မိုးတယ္ ရြာတယ္ စိုတယ္” ႏွင္႔ တစ္မ်က္ႏွာ ဝတၱဳတိုမ်ား

 “ မိုးတယ္ ရြာတယ္ စိုတယ္ ”

“ ၾကြတယ္ ”

“ လွမ္းတယ္ ”

“ ခ်တယ္ ”

ထီးကေလးကို လက္မွာပိုက္ထားတဲ႔ ျမတ္ပန္းႏြယ္တစ္ေယာက္ ေျခလွမ္းတိုင္းကို ပစၥဳပၸာန္က်က် မွတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ေျခတစ္လွမ္းကုေဋတစ္သန္းဟန္နဲ႔ ဆြမ္းစားေဆာင္ဖက္ကို ေလ ွ်ာက္လာတယ္။ ျမတ္ပန္းႏြယ္ရဲ႕ ေရွ႕မွာေရာ ေနာက္မွာပါ တရားမွတ္ရင္း ဆြမ္းစားေဆာင္ဖက္ကို ၾကြေနၾကတဲ႔ ေယာဂီေတြ။

“ လွမ္းတယ္ ”

“ ခ်တယ္ ”

“ ဟင္.. မိုးေပါက္ကေလးေတြ။ ”

ေျခလွမ္းကေလးကို မွတ္ေနရင္းက ေျမျပင္ေပၚကို က်လာတဲ႔ မိုးေပါက္ကေလးကို ျမင္လိုက္ေတာ႔ ျမတ္ပန္းႏြယ္ ရင္ထဲမွာ ဖ်တ္ခနဲ လက္သြားတယ္။ တကယ္ဆို ျမင္ရင္ ျမင္တယ္ မွတ္ရမွာပဲ။ ဟင္႔အင္း။ မိုးေပါက္ကေလးကိုျမင္လိုက္ရေတာ႔ သိပ္ကို ေပ်ာ္သြားခဲ႔တယ္။ မိုးေရခ်ိဳးရတာ၊ မိုးေရထဲမွာ လမ္းေလ ွ်ာက္ရတာကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သိပ္ၿပီး ႏွစ္သက္ခဲ႔လို႔ ထင္တယ္။ အခုလို တရားစခန္းမွာ လူပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနခ်ိန္ မိုးရြာလာခဲ႔ေတာ႔ အားေတြ ရုတ္တရက္ ျပည္႔သြားသလိုလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ရင္ေတြလည္း ခုန္လို႔။

စကၠန္႔ပိုင္းေလးအတြင္းမွာပဲ မိုးေပါက္ကေလးေတြက တေျဖာက္ေျဖာက္က်ရာကေန စိပ္ စိပ္ ကေလး က်လာၿပီး ေဝါခနဲ ရြာခ်တယ္။ ျမတ္ပန္းႏြယ္လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႀကီး ထီးဖြင္႔ေဆာင္းရင္း ငါကြ၊ တရားစခန္းဝင္တာေတာင္ မိုးေရထဲမွာ လမ္းေလ ွ်ာက္ခြင္႔ရတယ္ လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေၾကြးေၾကာ္ေနမိတယ္။ က်န္တဲ႔ ေယာဂီေတြလည္း အကုန္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားနဲ႔ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ႔။ ထီးမပါတဲ႔ ေယာဂီေတြကို ထီးပါတဲ႔ သူေတြက ေျပးေဆာင္းေပးလို႔ေဆာင္းေပး၊ ထီးပါတဲ႔ ေယာဂီေတြဆီ ထီးမပါတဲ႔ သူေတြက ေျပးဝင္လို႔ဝင္လာနဲ႔။ ျမတ္ပန္းႏြယ္လည္း မ်က္ႏွာႀကီး ၿဖီးေနတာကို မတည္ႏိုင္ဘဲ၊ တည္ဖို႔လည္း မႀကိဳးစားဘဲ ေရွ႕နားက အန္တီႀကီးကို ထီးေျပးေဆာင္းေပးလိုက္တယ္။

ေက်းဇူးပါ သမီးရယ္လို႔ ဆိုလာေတာ႔ ေခါင္းကေလး အသာညိတ္ၿပီး မိုးအရသာမွာ အျပတ္အသတ္ ခံစားေပ်ာ္ဝင္ပစ္တာေပါ႔။

ဆြမ္းစားေဆာင္နားေရာက္ေတာ႔မွပဲ မ်က္ႏွာႀကီးၿဖီးၿပီး ၿပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုေတြ႕ရင္ ဆြမ္းအလွဴရွင္ေတြ သဒၶါတရား ပ်က္မွာစိုးလို႔ မနည္းႀကီးကို အိေျႏၵဆည္ၿပီး တည္တည္တံ႔တံ႔ အမွတ္ကေလးနဲ႔ ေနလိုက္ရတယ္။

ထမင္းပန္းကန္ေတြ ေဝတဲ႔နားေရာက္ေတာ႔ လက္ထဲ လာထည္႔ေပးတဲ႔ ပန္းကန္ေလးကို အမွတ္ကေလးနဲ႔ ေျဖးေျဖးေလး ယူၿပီး ဟင္းေတြထည္႔ထားတဲ႔ လင္ဗန္းေတြနား သြားတာေပါ႔။ အဲဒီဖက္ကို သြားတဲ႔ လမ္းကေလးကို ခ်ိဳးအေကြ႕ ပန္းကန္ထဲကို မိုးေရစက္ကေလး ႏွစ္စက္သံုးစက္က လြင္႔က်လာပါေရာ။

မိုးေရေပါက္ကေလးေတြ ထမင္းပန္းကန္းေလးထဲကို ေပါက္ကနဲ ေပါက္ကနဲ က်လာပံုေလးက ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ကဗ်ာဆန္လိုက္တာေလ။ ေသေသခ်ာခ်ာကို ျမင္လိုက္ရတာ မိုးစက္ကေလး သံုးစက္ထဲပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ မိုးစက္ကေလး သံုးစက္က မနည္းႀကီး ေဆာက္တည္ေနရတဲ႔ အိေျႏၵကို ယိုင္ႏွဲ႔ပစ္လိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ဒါကို မိုးေရစိုတဲ႔ေန႔လည္စာလို႔ ျဖစ္ျဖစ္ မိုးစက္ေလးေတြၾကားက ထမင္းတစ္နပ္လို႔ျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းစဥ္ကေလးတတ္ၿပီး စာကေလးတစ္ပုဒ္ ဖ်စ္ညွစ္ေရးရ မေကာင္းရွိေရာ႔မယ္ဆိုၿပီး ဘေလာ႔ကာ ပီပီ ေလ ွ်ာက္ေတြးတာေပါ႔။

ဘယ္ေလာက္မ်ား အေတြးေတြ လြန္လည္း ဆိုရင္ေလ ဟင္းေတြ ပန္းကန္ထဲ ထည္႔ၿပီး ထမင္းဝိုင္းနား ေလ ွ်ာက္လာခ်ိန္ ကၽြန္္မ စိတ္မွာ တတြတ္တြတ္ မွတ္မိေနတာက

“ မိုးတယ္ ”

“ ရြာတယ္ ”

“ စိုတယ္ ” တဲ႔။

 “ ေသဟ ျမတ္ပန္းႏြယ္”

၁။

တရားစခန္း ဒုတိယည။

ဖ်တ္ခနဲ တေရးႏိုးလာတာမို႔ ဘယ္အခ်ိန္ ရွိၿပီလဲ သိခ်င္တာနဲ႔ နာရီခ်ိတ္ထားတဲ႔ ဝင္ေပါက္ဆီ ေျခဖြၿပီး ေလ ွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။

တရားစခန္းမဝင္ဘူးေလေတာ႔ လက္ပတ္နာရီ ပတ္လို႔ရတယ္ မရဘူး ဆိုတာေတြလည္း မသိရွာတဲ႔ ျမတ္ပန္းႏြယ္မွာ နာရီယူမလာခဲ႔မိဘူးေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔ နာရီၾကည္႔ခ်င္တိုင္း ဒီဝင္ေပါက္က နာရီႀကီးဆီကိုပဲ သြားသြားၾကည္႔ရတယ္။

အခုလည္း အေဆာင္ထဲမွာ မီးေတြ ပိတ္ထားတယ္ဆိုေပမယ္႔ အေဆာင္ပတ္လည္ကို အျပင္ဖက္က ထြန္းထားတဲ႔မီးက အိပ္ေဆာင္ထဲထိ ျဖာေနတာမို႔ အိပ္ေဆာင္တစ္ခုလံုးကို လင္းလင္းရွင္းရွင္း မဟုတ္တဲ႔တိုင္ေအာင္  ျမင္ေတာ႔ ျမင္ေနရေသးတယ္။

“ ၁၂နာရီခြဲ။ ”

အေစာႀကီးပဲရွိေသးတာမို႔ အိပ္ရာထက္ ျပန္လွဲလိုုုက္တယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာပဲ ဘယ္ဖက္ေဘးကုတင္က အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဟာက္သံက က်ယ္သထက္ က်ယ္ေလာင္လာခဲ႔တယ္။

“ ခလူး ခေလာ ခလူး ခေလာ ”

လက္နဲ႔ နားကို ဘယ္လိုပိတ္ပိတ္ ေဟာက္သံက်ယ္ႀကီးက အဆက္မျပတ္ ႏွိပ္စက္ၿမဲ ႏွိပ္စက္တယ္။ ငါ႔ႏွယ္ေနာ္.. နားထဲ ဆို႔ထားရေအာင္မွ ဂြမ္းက မရွိ။ စိတ္တိုခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာတယ္။

မျဖစ္ဘူး။ မျဖစ္ဘူး။ စိတ္တိုေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကုသိုလ္ရခ်င္လို႔ လာတာ။ အကုသိုလ္ မျဖစ္ေစနဲ႔လို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတိေပးရင္း ေဟာက္သံႀကီးကိုပဲ ၾကားတယ္ ၾကားတယ္ မွတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေတာ႔တယ္။

၂။

“ အဟြတ္ ဟြတ္ .. အဟြတ္ အဟြတ္ ”

ေခ်ာင္းဆိုးသံႀကီးေၾကာင္႔ လန္႔ႏိုးလာခဲ႔တယ္။ အဲဒီ အန္တီႀကီးပဲ။ တျခားသူေတြ မႏိုးပံုေထာက္ေတာ႔ ကၽြန္မပဲ အအိပ္ဆတ္တာ ေနမွာပါေလဆိုၿပီး ေဒါသစိတ္မျဖစ္ေအာင္ သတိထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ နာရီကို ထၾကည္႔ေတာ႔ တစ္နာရီခြဲကာစ။ အေစာႀကီး ရွိေသးပါလားေနာ္။ ကုတင္ေပၚကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျပန္တက္လိုက္ရတယ္။

“ ခူး .. ခေလာ ခေလာ.. ခလူးး ေခါ ေခါ .. ”

ဘယ္လို အန္တီႀကီးလဲ။ အခုပဲ ေခ်ာင္းဆိုး။ အခုပဲ ေဟာက္။ သူမို႔ တတ္ႏိုင္တယ္။

ဒါနျပဳတယ္ဆိုတာ ပိုက္ဆံကုန္ေသးတယ္။ ခႏီ ၱစိတ္ဆိုတာက တစ္ျပားမွလည္း မကုန္ဘူး။ သူမ်ားေပးမွလည္းရတာ။ သည္းခံ သည္းခံလို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဆံုးမရင္း သူ႔ေဟာက္သံႀကီးကိုပဲ တရားမွတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ထပ္ႀကိဳးစားရေတာ႔တာေပါ႔။

၃။

“ ဘူ… ဘု ဘု ”

ဘာသံႀကီးလဲဆိုၿပီး ကၽြန္မ ဖ်တ္ခနဲ လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ ေစာေစာက အန္တီႀကီး အီးေပါက္တာပါလား။ ကၽြန္မ ကံဆိုးပံုမ်ား သူ႔ဖက္မွာမွ မ်က္ႏွာႀကီးလွည္႔ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္လို႔ေနာ္။ ေနာက္ဆံုး အီးတစ္ခ်က္ ထပ္ ေပါက္လိုက္ေတာ႔ သူ႔ဖင္ကေလးတြန္႔သြားတာေတာင္ ျမင္လိုက္ရေသးတယ္။ အီးနံ႔ ရႈမိမွာ စိုးတာနဲ႔ ျမန္ျမန္ထၿပီး နာရီ သြားၾကည္႔ေတာ႔ ၂နာရီခြဲလုလု။

နင္ကိုက အအိပ္ဆတ္လြန္းတယ္။ နင္ကိုက မဟုတ္တာ။

ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ရင္း ကုတင္ေပၚ ျပန္လဲွခ်လိုက္တယ္။ ၂နာရီခြဲဆိုတာ ထဖို႔ သိပ္ကို ေစာေနေသးတယ္။ ၿပီးေတာ႔ တစ္ညလံုး ႏိုးလိုက္ အိပ္လိုက္နဲ႔ အိပ္ခ်ိန္အားလံုးေပါင္းေတာင္ ၂နာရီျပည္႔ရဲ႕လား မေသခ်ာ။

သူကေတာ႔ ေဟာက္ၿမဲေဟာက္ၿပီး အိပ္ေနလိုက္တာမ်ား။

သူ႔ခမ်ာ တေနကုန္ တရားထိုင္ထားတာ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ ေဟာက္တာ ျဖစ္မွာပါေလလို႔ ႏွလံုးသြင္းေနေပမယ္႔ ကၽြန္မမွာ ေဒါသစိတ္ေတြက အလိပ္လိုက္ အလိပ္လိုက္တတ္လာခဲ႔တယ္။

ကၽြန္မ စိတ္တိုေလေလ၊ သူ႔ ေဟာက္သံႀကီးက က်ယ္လာေလေလ။ ကၽြန္မမွာ သူ႔ႏွာေခါင္းကို ထၿပီး လက္နဲ႔ ညွစ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြက တဖြားဖြား။ ၾကားတယ္ ၾကားတယ္လည္း မမွတ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ အိပ္ေပ်ာ္မွာ မဟုတ္ေတာ႔တဲ႔အတူတူ ေစာေစာစီးစီး အဝတ္ေလ ွ်ာ္၊ေရခ်ိဳးတာက ေကာင္းဦးမယ္ဆိုၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဖက္ ထြက္လာရေတာ႔တယ္။

ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ႔ ျပန္လည္းမအိပ္ခ်င္၊ ကုတင္ေပၚမွာလည္း ငုတ္တုတ္ထိုင္မေနခ်င္တာနဲ႔ အိပ္ေဆာင္အျပင္ဖက္မွာ စၾကၤန္ထြက္ေလ ွ်ာက္ေနလိုက္တာေပါ႔။

ေလးနာရီထိုးလို႔ ေယာဂီေတြကို ႏိႈးတဲ႔ ေၾကးစည္သံကို ၾကားေတာ႔မွ တရားထိုင္တဲ႔ အေဆာင္ဖက္ကို သြားဖို႔ ကုတင္ေပၚက ေယာဂီတဘက္ေလး သြားယူလိုက္တယ္။

ကုတင္နားေရာက္ေတာ႔ ဟိုေက်းဇူးရွင္အန္တီႀကီးလည္း ႏိုးေနၿပီ။ ကုတင္ေပၚမွာ ဒူးႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီး အိပ္မႈန္စံုဖြားနဲ႔ ထိုင္ေနတယ္။

တဘက္ေလး ယူၿပီး အလွည္႔၊ သူကလည္း ကုတင္ေပၚက အဆင္း။ သူ ယိုင္ခနဲ ျဖစ္သြားတာကို ျမင္လိုက္တာမို႔ အျမန္ လွမ္းထိန္း ေပးလိုက္ရတယ္။

“ ကၽြတ္္ ကၽြတ္စ္ .. လဲၿပီေအာက္ေမ႔တာ ..

ေက်းဇူး သမီးရယ္ ”

ကၽြန္မ ၿပံဳးျပလိုက္တယ္။ ကၽြန္မ အၿပံဳးေတြ အသက္ပါရဲ႕လားေတာ႔ မသိဘူး။

“ အန္တီ႔မွာ မူးေနတာေလ .. ”

ဘယ္ႏွယ္႔ေတာ္။ တစ္ညလံုး သူ႔ေၾကာင္႔ အိပ္မေပ်ာ္တဲ႔ ငါက မမူးရဘူး။ သူကပဲ မူးေနရတာ ရွိေသး။ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေစာေစာစီးစီး အကုသိုလ္ေတြ ဆက္တိုက္မ်ားေနရပါလား။ ဘာမွ ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္ မရွိတာနဲ႔ ေခါင္းကိုပဲ ခပ္သြက္သြက္ ၿငိမ္႔ျပလိုက္တယ္။

“ ညက တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္လို႔ေလ။ ”

“ “ ဟင္ .. ” ”

ဟင္ဆိုတဲ႔ အသံႀကီးက ျမတ္ပန္းႏြယ္ စိတ္ထဲမွာ အက်ယ္ႀကီး ထြက္ေပၚလာတယ္။ ရင္ထဲမွာေတာင္ ဟင္ ဟင္ ဟင္ ဟင္ ဆိုၿပီး ပဲ႔တင္ထပ္သြားသလိုပဲ။

သူ႔စကားေၾကာင္႔ ကၽြန္မမွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားရတယ္။ သူကေတာ႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဆက္ေျပာတယ္။

“ ဟုတ္တယ္ သမီးရယ္။ တေနကုန္ တရားထိုင္ထားေတာ႔ ေျခေတြလက္ေတြက ေညာင္းညာ ကိုက္ခဲေနတာ မဟုတ္လား။ ဘယ္လိုမွ အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး သမီးရယ္ .. ”

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ သူက တဘက္ကေလးဆြဲၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဖက္ ထြက္သြားတယ္။ ျမတ္ပန္းႏြယ္မွာေတာ႔ ရပ္ေနဆဲ ေနရာေလးမွာ ၾကက္ေသေလးေသလို႔။ ၿပီးေတာ႔ သူဖင္ကေလးတြန္႔ၿပီး အီးေပါက္ေနတာကိုပဲ ျမင္ေယာင္မိေနသလိုလို၊ သူ႔ေဟာက္သံႀကီးကိုပဲ ျပန္ၾကားေနမိသလိုလိုနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ခ်လိုက္မိပါေတာ႔တယ္။

“ ဟဲ႔ ပလုတ္တုတ္ ”

“ သမီး သမီး.. ညက ၂ခ်က္ခြဲေလာက္ႀကီး ေရထခ်ိဳးတာ သမီးမဟုတ္လား။ ”

ေန႔လည္စာစားအၿပီး ဆြမ္းစားေဆာင္ကေန အိပ္ခန္းေဆာင္ကိုေရာက္ေတာ႔ ကုတင္ေလးေပၚ ခဏလွဲဦးမွဆိုၿပီး ဝင္အထိုင္မွာ ညာဖက္ေဘးကုတင္က အန္တီႀကီးက စကားလာေျပာတယ္။ စကားျပန္ေျပာလို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ ျမတ္ပန္းႏြယ္က စည္းကမ္းမလိုက္နာဘူးဆိုတာ လူသိမယ္ေလ။ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ထဲမွာ မိုးရြာလို႔ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္၊ သီခ်င္းပဲ ဆိုဆို လူသိတာမွ မဟုတ္တာပဲ။ ကိုယ္႔မွာ တရားစခန္းေရာက္တာမွ ၃ရက္ေျမာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ လူသိရွင္ၾကား စည္းကမ္းေဖာက္ရမွာ မရဲေသးတာနဲ႔ အသာေလး ေခါင္းၿငိမ္႔ျပလိုက္တယ္။

“ သမီးေရခ်ိဳးေနတုန္းေပါ႔။ အန္တီ အေပါ႔သြားခ်င္တာနဲ႔ ႏိုးလာတယ္။ အဲတာ ေဘးမွာ သမီးလည္း မရွိ၊ ေရခ်ိဳးခန္းဖက္မွာလည္း ေရခ်ိဳးေနသံၾကားေတာ႔ သမီးေရခ်ိဳးေနတာပဲ ဆိုၿပီး စိတ္ေျဖေတြးရင္း ေၾကာက္ ေၾကာက္ ေၾကာက္ ေၾကာက္နဲ႔ အိမ္သာဖက္ကို ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ”

သူက တရစပ္ ေျပာေနတယ္။ ကၽြန္မလည္း သူေျပာေနတာကို ၾကားတယ္၊ ၾကားတယ္လို႔ စိတ္မွာမွတ္ရင္း နားေထာင္ေနရတာေပါ႔။

“ အန္တီက သရဲ တအားေၾကာက္တတ္တာေလ။ ဒီကၽြန္းကလည္း သိပ္ၾကမ္းတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတယ္ မဟုတ္လား။ ”

ကၽြန္မ ၿပံဳးၿပီးေခါင္းၿငိမ္႔ျပလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ဟိဟိ တရားစခန္းလာတာေတာင္ သရဲကေၾကာက္ေနေသးတယ္။ ဘယ္လိုႀကီးပါလိမ္႔ ေပါ႔။  ၾကားတယ္ ၾကားတယ္ မွတ္ေနရဲ႕သားနဲ႔ေတာင္ သူတစ္ပါးကို ကဲ႔ရဲ႕စိတ္ေတြ ဝင္လာပံုက အဲလို။

“ အဲတာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ သမီး ရွိတယ္လို႔  အန္တီ႕ကိုအန္တီ အားေပးၿပီး အိမ္သာသြားတာေပါ႔။ ”

“ ဟိုေရာက္ေတာ႔ သမီးရယ္.. အေပါ႔သြားေနတုန္းေလ ေဘးအိမ္သာခန္းထဲကေန ေရဆြဲခ်သံႀကီးက ေဝါဆိုၿပီး ထြက္လာပါေရာ။ ”

“ အန္တီ႔မွာ အလန္႔တၾကားနဲ႔ ထဘီမၿပီး ေျပးရတာ .. ”

“ ကန္ေတာ႔ပါရဲ႕သမီးရယ္ ”

“ ဟိုေလ ေ_းေတာင္ မဆံုးလိုက္ဘူး .. အဟဲဟဲ .. ”

“ အယ္.. ဟီး ဟီး ဟီး .. ”

ထဘီႀကီးကို မကာ မကာနဲ႔ အခုပဲ သရဲနဲ႔ ေတြ႕လာသလိုလို လုပ္ျပေနတဲ႔ အန္တီႀကီးရဲ႕  စကားလည္း ဆံုးေရာ ကၽြန္မမွာဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ဘဲ တဟီးဟီး ရယ္ခ်လိုက္မိေတာ႔တယ္။ ၾကားတယ္ ၾကားတယ္ မွတ္ေနရွာတဲ႔ စိတ္ကေလးမွာလည္း အလန္႔တၾကားနဲ႔ ထြက္ေျပးလြင္႔စင္သြားရေတာ႔တာပဲ။

အန္တီႀကီးကလည္း မထားတဲ႔ တဘီကို မခ်ေသးဘဲ တဟဲဟဲနဲ႔ ဆက္ရယ္ေနတယ္။ ကၽြန္မကလည္း တဟီးဟီးနဲ႔ ရယ္ေနမိတာမ်ား သြားသံုးဆယ္႔ႏွစ္ေခ်ာင္းစလံုး အေအးပတ္ေတာ႔မတတ္ပါပဲ။ ကိုယ္႔ဘာသာ အာၿပဲနဲ႔ရယ္ၿပီးမွ မလံုသလိုသလို ျဖစ္လာလို႔ ဟိုသည္လွည္႔ၾကရတယ္။ အေဆာင္ထဲက တခ်ိဳ႕ေယာဂီေတြက ျမတ္ပန္းႏြယ္တို႔ကို ကြက္ၾကည္႔ ကြက္ၾကည္႔။ တစြန္းတစ ၾကားလိုက္ပံုရတဲ႔ ေယာဂီတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ၿပံဳးစိ ၿပံဳးစိ။

“ ေနာက္ဆို အန္တီေၾကာက္ရင္ သမီးကို ႏိႈးေလ။ သမီးက အအိပ္လည္း ဆတ္ပါတယ္။ ေၾကာက္လည္း မေၾကာက္တတ္ပါဘူး။ ”

သူ႔တို႔ဘာသာ ၾကည္႔ခ်င္ၾကည္႔၊ စိခ်င္စိ စကား ေျပာလက္စနဲ႔ေတာ႔ မထူးေတာ႔ပါဘူးေလဆိုၿပီး မ သေဘာေကာင္းႀကီး လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ အန္တီက ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္မွေနလဲ၊ သမီးကေရာ ဘယ္မွာေနလဲ ဘာညာဆိုၿပီး အာလာပသလာပေတြနဲ႔ လူမႈဆက္ဆံေရး ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္းေတြ ျပၾကတာေပါ႔။ စကားမေျပာရတာ ႏွစ္ရက္ေက်ာ္၊ သံုးရက္ေျမာက္ျဖစ္ေနၿပီမို႔ တစ္သက္လံုး ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို စကားမ်ားလာတဲ႔ ပါးစပ္ကလည္း သိပ္ယားေနၿပီ မဟုတ္လား။ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြလည္း ျမတ္ပန္းႏြယ္တို႔ကို ၾကည္႔ၿပီး မခ်င္႔ရဲျဖစ္လာတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ စကားဝိုင္းထဲ ဝင္လာေျပာၾကတယ္။

ကၽြန္မလည္း မေၾကာက္တတ္ဘူး။ ကၽြန္မကို ႏိႈးခ်င္လည္း ရတယ္ တို႔။

အန္တီလည္း ေၾကာက္တတ္လို႔ ႏိႈးမယ္ တို႔ ေပါ႔။

ဘာႏိႈးတာလဲ။ ဘာေျပာတာလဲ ဘာေျပာတာလဲ ဆိုၿပီး မၾကားလိုက္ရတဲ႔ ေယာဂီတစ္ခ်ိဳ႕က စပ္စုတာနဲ႔ အန္တီႀကီးကလည္း မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ဘဲ ထဘီႀကီး မ ကာ မ ကာနဲ႔ အစအဆံုး ျပန္ေျပာေတာ႔တာေပါ႔။ အန္တီႀကီးကို ပတ္လည္ဝိုင္းလို႔ ေယာဂီေတြက စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနၾကတယ္။

“ ဟိုေရာက္ေတာ႔ေပါ႔ကြယ္.. အေပါ႔သြားေနတုန္းေလ ေဘးအိမ္သာခန္းထဲကေန.. ”

သရဲေၾကာင္းက ေကာင္းခန္းေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ႔ နားေထာင္ေနတဲ႔ ေယာဂီေတြလည္း တုပ္တုပ္မွမလုပ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။

“ ဒူ . . . . ”

အဲသည္မွာပဲ တရားထိုင္တဲ႔ ေနရာကို ျပန္လာဖို႔ အခ်က္ေပးတဲ႔ ေၾကးစည္ထုသံက ထြက္လာပါေရာေလ။ ေၾကးစည္ထုသံလည္း ၾကားလိုက္ရေရာ ၿငိမ္ၿပီး နားေထာင္ေနတဲ႔ ေယာဂီေတြ ဆတ္ခနဲ တုန္တက္သြားၿပီး ေယာင္တဲ႔သူကေယာင္၊ လန္႔ေအာ္တဲ႔သူက ေအာ္ေပါ႔။

အာေပါင္ရင္းသန္သန္နဲ႔ ေျပာေနတဲ႔ အန္တီႀကီးခမ်ာ လန္႔ဖ်ပ္သြားလိုက္ၿပီး ေယာင္လိုက္ပံုမ်ား

" ဟဲ႔ ပလုတ္တုတ္၊ ေသာက္သရဲႀကီး ငုတ္တုတ္  " ပါတဲ႔ ရွင္။

ေလးစားစြာျဖင္႔

ျမတ္ပန္းႏြယ္