Sunday 15 December 2013

ဝရမ္းေျပး



From endearment springs grief,
From endearment springs fear.
For him who is wholly free
from endearment
there is no grief,
Whence then fear?

v v v

“အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာေလ တကယ္ေတာ႔ ဟင္းတစ္မ်ိဳးတည္းကိုပဲ ေန႔တိုင္း၊ညတိုင္း အနပ္တိုင္းမွာ စားေနရသလိုပဲ ကိုကိုရဲ႕ ။ သိရဲ႕လား။ တကယ္ဆို ဒီလူ႔ေလာကမွာ စားသံုးစရာအမယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါလ်က္နဲ႔ တစ္သက္လံုး ဟင္းတစ္ခြက္တည္း စားေနရတာ ၿငီးေငြ႕စရာႀကီးပါ။”

သူမ ခံယူခ်က္ အသစ္ကို ေျပာျပေတာ႔ မယံုၾကည္ႏိုင္ဟန္ျဖင္႔ သူ႔မွာ အံ႔ၾသတုန္လႈပ္သြားရသည္။ သူမက ႏႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနေသာ သူ႔ကို ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ဆိုသည္႔ ဟန္ျဖင္႔ ေမးေငါ႔ျပလိုက္ေတာ႔ သူ႔ အံ႔ၾသတုန္ယင္ေနမႈကေန ေဒါသအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေလသည္။

“ေမ.. မင္းဟာ တကယ္႔ကို ဒဂုန္တာရာရဲ႕ ေမပဲ သိလား။”

သူမကို စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ေျပာခဲ႔ေသာ စကားဆို၍ သည္တစ္ခြန္းသာရွိသည္။ အဲသည္ေနာက္ ယိုသူမရွက္၊ ျမင္သူရွက္သည္လား မသိ။ သူမက ဘာမွမျဖစ္ရဘဲ သူကသာ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားခဲ႔ေလသည္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း "မိေက်ာင္းမင္းကို ေရကင္းျပတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုကို ဘာလုပ္သင္႔လဲ ကိုကို သိပါတယ္ေလ" ဟု သေရာ္သလိုလို စာတစ္ေစာင္ကို သူ႔ထံအေရာက္ ေရးပို႔လိုက္ေတာ႔ ျပန္စာအျဖစ္ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္တစ္ေစာင္ ေရာက္လာခဲ႔သည္။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ကို ၾကည္႔ၿပီး သူမမွာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္လိုက္မိတာမ်ားေလ.. ေသာက္လက္စ စီးကရက္ေတာင္ သီးသြားရခဲ႔ရသည္႔အျဖစ္။ ၿပီးေတာ႔ မီးခိုးေတြနဲ႔ လည္ပင္းတစ္ေလ ွ်ာက္မွာ ပူစပ္သြားေလျခင္း။

v v v