ခ်ည္မဲ႔ႀကိဳး

-->

 

“ မမႀကီး.. ညီမေလးတိုု႔ စာသင္တမ္း ကစားရေအာင္ေလ “

ကၽြန္မ အခန္းတံခါးကိုု တြန္းဝင္လာၿပီး ခုုတင္ေစာင္းမွာ ဝင္ထိုုင္ရင္း ညီမေလးက ကစားဖိုု႔ အေဖာ္လာစပ္တယ္။ ကၽြန္မက ကြန္ပ်ဴတာစားပြဲေရွ႕မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်က္တင္းခ်က္ေနရင္း ညီမေလးကိုု လွည္႔ၾကည္႔လိုုက္တယ္။

ညီမေလးက ဆံပင္အတုုႀကီး စြပ္ထားၿပီး ေမေမ႔ ထဘီကိုု ယူဝတ္ထားတယ္။ မိတ္ကပ္ကိုု မညီမညာ လိမ္းထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနီ၊ ပါးနီေတြလည္း ဆုုိးထားတယ္။ ေမေမ႔ပုုဝါေတြထဲက တစ္ထည္ကိုု ပုုခံုုးမွာ စံုုခ်ထားၿပီး လက္ေပြ႕အိတ္တစ္လံုုးကိုုလည္း ပိုုက္ထားလိုုက္ေသးတယ္။ အဲဒီ႔အိတ္ထဲမွာ မိတ္ကပ္အမႈန္႔ဗူးေတြ၊ ေခါင္းဘီးေတြ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ ပါေနမယ္ဆိုုတာကိုု ဖြင္႔ၾကည္႔စရာမလိုုဘဲ ကၽြန္မ သိေနခဲ႔တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ဖတ္စာအုုပ္ေတြ၊ ဗလာစာအုုပ္ေတြ နဲ႔ ေရာင္စံုုေဘာပင္ေတြလည္း ပါဦးမယ္။ စာသင္တမ္းေဆာ႔မယ္႔ ညီမေလးက တကယ္႔ကိုု ဆရာမတစ္ေယာက္ စတိုုင္ဖမ္းၿပီး ျပင္ဆင္ထားတယ္။

***

ကၽြန္မနဲ႔ညီမေလးက အသက္ေလးႏွစ္ေက်ာ္ကြာေပမယ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုု။ သူေတာက္တီးေတာက္တဲ႔ သြားတတ္စ အရြယ္ကတည္းက ႏွစ္ေယာက္သား တတြဲတြဲနဲ႔  အတူတူကစား ျဖစ္ၾကတယ္။ အိုုးပုုတ္တမ္း၊ မန္က်ည္းေစ႔ေတာက္တမ္း၊ ပံုုဆြဲတမ္းေတြကိုု တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး မရိုုးႏိုုင္ေအာင္ ကစားခဲ႔ၾကတယ္။

ညီမေလး ေက်ာင္းစတက္တဲ႔ အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ စာသင္တမ္းကစားနည္းကိုု ေမေမက ကၽြန္မတိုု႔ညီမႏွစ္ေယာက္အတြက္ တီထြင္ေပးခဲ႔တယ္။ ကစားရင္း စာလည္းက်က္ၿပီးသားရမယ္၊ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္လည္း ပိုုရင္းႏွီးၿပီး ခ်စ္ခင္ေစမယ္ဆိုုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ အဲဒီ႔ကစားနည္းကိုု ေမေမက သင္ေပးခဲ႔တာပါ။ ကစားဖိုု႔အတြက္ လိုုအပ္တဲ႔ အျပင္အဆင္ေတြကအစ ေမေမက ဖန္တီးေပးခဲ႔တယ္။

အဲဒီကစားနည္းကိုု ပထမဆံုုး စ ကစားၾကေတာ႔ ကၽြန္မက ငါးတန္း၊ ညီမေလး က သူငယ္တန္း။ ကၽြန္မက ဆရာမလုုပ္ၿပီး ညီမေလးက ေက်ာင္းသူလုုပ္တယ္။ အိမ္အေပၚထပ္မွာရွိတဲ႔ စာၾကည္႔ခန္းဟာ ကၽြန္မတိုု႔ရဲ႕ စာသင္ေက်ာင္းျဖစ္သြားၿပီး ဝိႈက္ဘုုတ္ေပၚမွာ စာေတြေရးလိုု႔ ကၽြန္မက ညီမေလးကိုု စာေတြသင္ေပးခဲ႔တယ္။ ေမေမဆင္ေပးထားတဲ႔ ဆံပင္အတုုႀကီးစြပ္လိုု႔၊ ထဘီကိုုလည္း က်စ္ေနေအာင္ဝတ္လိုု႔ ကၽြန္မက ဆရာမတစ္ေယာက္ရဲ႕ စတိုုင္အျပည္႔ဖမ္းထားတယ္။ ညီမေလးကလည္း စာေတြလုုပ္ေနရတယ္ဆိုုေပမယ္႔ ကစားေနရတာမိုု႔ ေပ်ာ္ေနခဲ႔တယ္။

ညီမေလး ႏွစ္တန္းေရာက္လာေတာ႔ သူက တပည္႔မလုုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး။ သူလည္း ဆရာမ လုုပ္ေတာ႔မယ္တဲ႔။ ဒါဆိုု ဘယ္သူက တပည္႔လုုပ္မွာလဲဆိုုၿပီး ကၽြန္မတိုု႔ ညီမႏွစ္ေယာက္ အေဝမတည္႔ ျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မတိုု႔ ျပသနာကိုု ေမေမက အေကာင္းဆံုုး ေျဖရွင္းေပးခဲ႔တယ္။ “ ႏွစ္ေယာက္စလံုုး ဆရာမလုုပ္ၾက၊ ကိုုယ္က်က္ရမယ္႔စာကိုု ကိုုယ္ျပန္သင္ၾက၊ ကိုုယ္႔တပည္႔ေတြ ကိုုယ္႔ေရွ႕မွာထိုုင္ေနတယ္လိုု႔ သေဘာထားၾက “ ဆိုုၿပီး ဝိႈက္ဘုုတ္ကိုု အလယ္မွာ ေဆာ႔ပင္ျပာနဲ႔ တစ္ျခမ္းျခမ္းေပး လိုုက္တယ္။

အဲသည္လိုုနဲ႔ ကၽြန္္မတိုု႔ ညီမႏွစ္ေယာက္စလံုုးဟာ ဆရာမကိုုယ္စီျဖစ္သြားၾကၿပီး ေက်ာက္သင္ပုုန္းကိုုယ္စီ၊ စိတ္ကူးထဲက တပည္႔ေတြကိုုယ္စီနဲ႔ ကိုုယ္႔ဖတ္စာအုုပ္ေတြ ကုုိယ္ကိုုင္လိုု႔ စာေတြေအာ္သင္ၾကတယ္။

ကၽြန္မတိုု႔ ကစားခ်ိန္ဆိုု အေပၚထပ္ တစ္ထပ္လံုုးက ကၽြန္မတိုု႔ရဲ႕ ရြာျဖစ္သြားၿပီး အိပ္ခန္းေတြဟာ အိမ္ေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ဘုုရားခန္းကေတာ႔ ရြာဦးေက်ာင္းက ေစတီေပါ႔။ စိတ္ကူးယဥ္ ကမာၻထဲက ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ရြာဦးေစတီကိုု သြားဖူးတယ္ဆိုုၿပီး ကစားရင္းတန္းလန္းလည္း ဘုုရားကိုု တကယ္ရွိခိုုးခဲ႔ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ႔ တစ္ေယာက္အိမ္တစ္ေယာက္လည္း အလည္သြားၾကေသးတယ္။ ေစ်းဝယ္ေတြလည္း ထြက္ၾကတယ္။ အိုုးပုုတ္ေလးေတြကိုုလည္း အိပ္ခန္းေတြထဲထည္႔ၿပီး ေတာ္ရိေရာ္ရိ ဟင္းေတြခ်က္ၾကတယ္။ အျပန္အလွန္ ဟင္းေတြပိုု႔ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသြားခ်ိန္၊ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ဆိုုတာေတြပါ သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။ ေက်ာင္းအတူတူသြားလိုုက္၊ စာေတြသင္လိုုက္ နဲ႔ တစ္ေနကုုန္ မေမာႏိုုင္ မပမ္းႏိုုင္ ကစားခဲ႔ၾကတယ္။

တစ္ခါတေလ စာသင္တမ္းကစားေနရင္း စာတကယ္ ရသလိုုလိုုရွိလာေတာ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ေအာ္က်က္ၿပီး အလြတ္ခ်ေရးၾကေသးတယ္။ ကစားေလ၊ စာပိုုရေလျဖစ္ေစတဲ႔ အဲဒ႔ီကစားနည္းကိုု ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြတိုုင္း ကၽြန္မတိုု႔ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္စလံုုး  ကစားလိုု႔ကိုု မဝႏိုုင္ခဲ႔ၾကဘူး။ သမီးတိုု႔ႏွစ္ေယာက္ ႀကီးလာရင္ ဆရာမလုုပ္ၾကမွာလားဟင္လို႔ ေမေမကေတာင္ ေမးယူရေလာက္တဲ႔အထိ စာသင္တမ္းကစားနည္းကို  စိတ္ဝင္စားခဲ႔ၾကတယ္။ ႏွစ္ျခိဳက္ခဲ႔ၾကတယ္။ စြဲလမ္းခဲ႔ၾကတယ္။

ေနာက္ဆံုုးတစ္ႀကိမ္ ညီမေလးနဲ႔အတူတူ စာသင္တမ္း ကစားျဖစ္ခဲ႔တာကေတာ႔  သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္ခုုမွာေပါ႔။ ရွစ္တန္းေျဖၿပီးေတာ႔ ကၽြန္မက အထက္တန္းကိုု တစ္ျခားျမိဳ႕မွာ အေဆာင္ေနရင္း တက္ခဲ႔တယ္။ ကိုုးတန္းႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္ပိတ္ရက္မွာ အိမ္ကိုု အလည္ျပန္လာေတာ႔ ညီမေလးနဲ႔ စာသင္တမ္း ကစားျဖစ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီတုုန္းက ညီမေလးက ေလးတန္း။ ခါတိုုင္းလိုုပဲ ေမေမ႔ပစၥည္းေတြယူၿပီး ဆရာမေတြလိုု ျပင္ဆင္လိုု႔ ကၽြန္မတိုု႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ကစားခဲ႔ၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေဆာ႔ေနရင္း သတိျပန္ဝင္လာရင္လည္း တစ္ေယာက္ပံုုစံကိုု တစ္ေယာက္ လက္ညႈိးထိုုးလိုု႔ ရယ္ေမာၾကေသးရဲ႕။

သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ၿပီးသြားလိုု႔ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင္႔ေတာ႔ ကၽြန္မ အေဆာင္ကိုု ျပန္သြားခဲ႔တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတဲ႔အထိ အိမ္ကိုု မျပန္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ေမေမက တစ္ပတ္တစ္ခါ ကၽြန္မကိုု ပံုုမွန္ လာေတြ႕ေလ႔ရွိတယ္။ တစ္ခါတေလ ေမေမနဲ႔အတူ တစ္မိသားစုုလံုုးပါ လိုုက္လာတတ္ၾကတယ္။ ညီမေလးပါလာတဲ႔အခါတိုုင္း သူက ကၽြန္မ မရွိေတာ႔ သူဘယ္ေလာက္ပ်င္းေၾကာင္း၊ စာသင္တမ္းကစားဖိုု႔ အေဖာ္မရွိေတာ႔လိုု႔ ေဘးအိမ္က ႏွင္းရီတိုု႔ညီအစ္မကိုု ေခၚကစားရေၾကာင္း၊ ႏွင္းရီတိုု႔က သူထက္ငယ္ေၾကာင္း၊ ႏွင္းရီတိုု႔ကိုု သူ႔ရဲ႕ တပည္႔ေတြ လုုပ္ခိုုင္းၿပီး ငါးတန္းစာေတြ သင္ေပးပစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင္႔ တန္းစီ ေျပာျပတတ္တယ္။ အဲဒီ႔တုုန္းက ညီမေလးက ငါးတန္းတက္ေနၿပီ။

ကၽြန္မ ဆယ္တန္းေျဖၿပီး အိမ္ျပန္လာေတာ႔ အေပ်ာ္ဆံုုးက ညီမေလး ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ခရီးေရာက္မဆိုုက္ ကစားရေအာင္ခ်ည္းေျပာေနလိုု႔ ေမေမကေတာင္ ဟန္႔လိုုက္ရေသးတယ္။ မမႀကီးက အေဆာင္မွာ တစ္ႏွစ္လံုုး ပင္ပန္းလာတာ.. ေအးေအးေဆးေဆး နားပါေစဦးလိုု႔ ေမေမက ပိတ္ေျပာလိုုက္မွ သူ ၿငိမ္သြားခဲ႔တယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ႔ ေမေမက ကၽြန္မအတြက္ အိမ္မွာ အင္တာနက္ တပ္ေပးခဲ႔တယ္။ အဲဒီလိုုနဲ႔ ကၽြန္မက အားရင္ စာဖတ္လိုုက္၊ အြန္လိုုင္းတက္လိုုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ မေလာက္ႏိုုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္။ ညီမေလးနဲ႔ ကစားဖိုု႔ စိတ္ကူးေတာင္ မရခဲ႔ဘူး။ ညီမေလးကလည္း ေမေမ ေျပာထားလိုု႔ ထင္ပါရဲ႕။ ကစားဖိုု႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အေဖာ္လာမစပ္ခဲ႔ဘူး။

ဒါေပမယ္႔ အခုုေန႔လယ္ခင္းေတာ႔ ဘာစိတ္ကူးေပါက္လိုု႔ရယ္ မသိ။ စာသင္တမ္းကစားၾကဖိုု႔ အေဖာ္လာစပ္ေနခဲ႔တယ္။

***

သူ႔ကိုုယ္သူ အဆင္သင္႔ျပင္ဆင္ျခယ္သထားတဲ႔ ညီမေလးက ကၽြန္မကိုု ကစားဖိုု႔ စိတ္ပါလာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ခ်င္ဟန္ တူပါတယ္။ လက္ေပြ႕အိတ္ကေလးကိုု ပိုုက္ထားၿပီး ကၽြန္မကိုု ေငးေငးေလးၾကည္႔ရင္း ပူဆာေနတယ္။

“ လာပါ မမႀကီးရဲ႕  ”

ကၽြန္မက ဘာမွမေျပာဘဲ သူ႔ကိုု စိုုက္ၾကည္႔ေနလိုုက္တယ္။

“ ညီမေလးတိုု႔ အတူတူ မကစားရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ “

“ အခုုကစားရေအာင္ေလ... “

ႏႈတ္ခမ္းနီ ပန္းေရာင္ေလး ဆိုုးထားတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုု တမင္ ေထာ္ကာ ေျပာေနတဲ႔ ညီမေလးက သိပ္ကိုု ခ်စ္စရာ ေကာင္းလြန္းေနခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕ အျပင္အဆင္ေလးေတြကေရာ၊ စာသင္တမ္းကစားနည္းကပါ ကၽြန္မကိုု သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်က္တင္းခ်က္ရတာေလာက္ မဆြဲေဆာင္ႏိုုင္ခဲ႔ဘူး။ ကၽြန္မ စိတ္ေတြက ညီမေလးနဲ႔ စာသင္တမ္းကစားဖိုု႔ထက္ ခ်က္တင္းခ်က္ဖိုု႔ေလာက္သာ စိတ္ေစာေနခဲ႔တယ္။

“ ညီမေလး .. မမ ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္..။ ႏွင္းရီတိုု႔ကိုု ေခၚၿပီး ကစားနာ္.. “

ကၽြန္မ စကားကိုု ၾကားေတာ႔ ညီမေလးက သိသိသာသာေလး မ်က္ႏွာပ်က္သြားတယ္။ ေခါင္းေလးကိုုငံုု႔ထားၿပီး မ်က္ေတာင္ေလးေတြကိုု ပုုတ္ခတ္ပုုတ္ခတ္လုုပ္ေနတဲ႔ ညီမေလးက မ်က္ရည္ေလးကိုုပါ စစ္ကူေခၚေတာ႔မလိုု။

“ ညီမေလးနဲ႔ တူတူလာကစားပါလား မမႀကီးရယ္ “

ငိုုမဲ႔မဲ႔ေလး ေျပာလာတဲ႔ ညီမေလးကိုု တစ္ခ်က္စိုုက္ၾကည္႔ၿပီး သူ မ်က္ရည္ခံ မထိုုးလာခင္  အျပတ္ျငင္းလိုုက္တယ္။

“ မမႀကီး မကစားဘူးလိုု႔ ေျပာေနတယ္ေလ။ အခုုလည္း မကစားဘူး။ ေနာင္လည္း မကစားဘူး။ သြား ႏွင္းရီတိုု႔နဲ႔ ကစားေခ်။ “

ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း မ်က္ႏွာကိုု ကြန္ပ်ဴတာဖက္  ခ်က္ခ်င္းလွည္႔ပစ္လိုုက္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကြန္ပ်ဴတာ မွန္သားျပင္ကေနတဆင္႔ ညီမေလးကိုု တိတ္တိတ္ေလး ေခ်ာင္းၾကည္႔ေနခဲ႔မိတယ္။ ညီမေလးက ခ်က္ခ်င္းထြက္မသြားေသးဘဲ ခုတင္ေပၚမွာ ေပကပ္ၿပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုုင္ေနခဲ႔တယ္။ ညီမေလး ငိုုေနၿပီလားလိုု႔ ေခ်ာင္းၾကည္႔ေနရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပမယ္႔ ကၽြန္မစိတ္ေတြက ဟိုုတုုန္းကလိုုမွ ကစားခ်င္စိတ္ မရွိေတာ႔တာ။ တေအာင္႔ေလာက္ၾကာေတာ႔ ညီမေလးက ဘာတစ္ခြန္းမွ ဆက္မေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ေလး ထြက္သြားခဲ႔တယ္။ အခန္းတံခါးကိုုေတာင္ အသံမျမည္ေအာင္ အသာအယာေလး ပိတ္သြားေပးခဲ႔ေသးတယ္။

***

ကၽြန္မကလည္း ခ်က္တင္းေလးခ်က္လိုုက္၊ အြန္လိုုင္းမွာ ဟိုုဟာေလးရွာဖတ္လိုုက္၊ ဒီဟာေလးရွာၾကည္႔လိုုက္နဲ႔ စိတ္ေတြက နစ္ျမဳပ္ေနလိုုက္တာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ကုုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုုက္ဘူး။ ေမေမက ႏြားႏိုု႔နဲ႔ေပါင္မုန္႔ေပ်ာ႔ပူပူေလးစားဖိုု႔ လာေခၚမွပဲ ညေနေစာင္းေတာ႔မယ္ဆိုုတာကိုု သတိထားမိေတာ႔တယ္။

ေမေမနဲ႔အတူတူ မီးဖိုုေခ်ာင္ထဲမွာ ေပါင္မုုန္႔ေပ်ာ႔ေလးေတြကိုု ႏြားႏိုု႔ထဲစိမ္ထားၿပီး ဇြန္းနဲ႔ခပ္စားေနတုုန္း ညီမေလးေရာလိုု႔ ေမးမိတယ္။ ညီမေလး အိပ္ေနတယ္လိုု႔ ေမေမကေျပာေတာ႔ ညေနေတာင္ ေရာက္ေတာ႔မယ္။ မထေသးဘူးလားဆိုုၿပီး ျပန္ေမးမိတယ္။

“ သမီး ညီမေလးက သမီးကိုု စိတ္ေကာက္ေနတာေလ.. သူနဲ႔အတူ မကစားဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာပဲ ၾကည္႔ေနတယ္ဆိုုၿပီး ေမေမ႔ကိုု လာတိုုင္ေနတယ္။ ေမေမကလည္း မမႀကီးက ကေလးမွ မဟုုတ္ေတာ႔တာ။ ဘယ္ကစားခ်င္ပါ႔မလဲ။ ႏွင္းရီတိုု႔နဲ႔ ကစားဆိုုတာကိုု သူက မမႀကီးနဲ႔ပဲ ကစားခ်င္တာ တဲ႔။ ႏွင္းရီတိုု႔နဲ႔က မမႀကီး မရွိလိုု႔ အစားထိုုး ကစားတာ။ အခုု မမႀကီးရွိေနတုုန္း မမႀကီးနဲ႔ပဲ ကစားမယ္တဲ႔ ေလ။ “

ေမေမေျပာေနတာေတြ နားေထာင္ၿပီးေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ သိပ္မေကာင္းလွဘူး။ ညီမေလး တစ္ေယာက္တည္း ငိုုမ်ားငိုုေနရွာမလားဆိုုၿပီး ဝမ္းနည္းသြားမိတယ္။

“ ေမေမ႔ကိုု သူက ေျပာလိုုက္ေသးတယ္။မမႀကီး ငယ္ငယ္တုုန္းက သူ မေဆာ႔တတ္ေပမယ္႔ မမႀကီး ေဆာ႔ခ်င္တဲ႔ ကစားနည္းတိုုင္း ေဆာ႔ေပးတယ္တဲ႔။ မမႀကီးက အခုုက်ေတာ႔ သူ လူႀကီး ျဖစ္ေနၿပီဆိုုၿပီး မေဆာ႔ခ်င္ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ သူက ေဆာ႔ခ်င္တာကိုု္ေတာင္ အေဖာ္မလုုပ္ေပးလိုု႔တဲ႔ ”

ကၽြန္မ ဘာမွမေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနေတာ႔ ေမေမက ဆက္ေျပာေနခဲ႔တယ္။

  “ သမီးညီမေလးက ရွာရွာၾကံၾကံ ကြန္ပလိန္း တက္ေနတာ။ သမီး သိတဲ႔အတိုုင္း ညီမေလးက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက မူလီေလ။ တစ္ခုုခုုဆိုု အရစ္တက္လိုု႔ကိုု မၿပီးေတာ႔ဘူး။ အဲဒါ ေန႔ခင္းက ေမေမ မီးပူတိုုက္ေနတုုန္း ေဘးကေန ပြစိပြစိနဲ႔ လာေျပာေနတာ။ ေမေမလည္း သူ႔ကိုု  ႏွင္းရီတိုု႔နဲ႔ ေဆာ႔ရင္ေဆာ႔၊ မေဆာ႔ရင္ အိပ္ေခ်၊ မမႀကီးကိုု သြားမရစ္နဲ႔လိုု႔ ေငါက္လိုုက္ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူ သြားအိပ္ေနတာ။ သနားေတာ႔ သနားပါတယ္ “

ေမေမ အရွည္ႀကီး ေျပာျပေနတာကိုု နားေထာင္ၿပီး ညီမေလးကိုု အရမ္း သနားသြားမိတယ္။ ကၽြန္မတိုု႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ကစားခဲ႔ၾကတဲ႔ ပံုုရိပ္ေတြက  ရုုပ္ရွင္ျပကြက္ေတြ တစ္ကြက္ခ်င္း ျပန္ျပေနသလိုုမ်ိဳး အေတြးစဥ္ထဲမွာ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ေပၚလာခဲ႔တယ္။  အိုုးပုုတ္တမ္းကစားတိုုင္း သူက ေစ်းဝယ္သူ မလုုပ္ခ်င္ဘဲ လုုပ္ေပးခဲ႔တာေတြ၊ မန္က်ည္းေစ႔ေတာက္တမ္းကစားတိုုင္း ကၽြန္မက သူ႔မန္က်ည္းေစ႔ေတြကိုု  ညစ္ယူခဲ႔တာေတြပါ ျပန္ျမင္ေယာင္လာမိတယ္။ အဲဒီ႔တုုန္းက ညီမေလးငယ္ေသးေတာ႔ ကၽြန္မ ညစ္လိုု႔ညစ္ေနမွန္းလည္း မသိရွာခဲ႔ဘူး။ မ်က္လံုုးေလး ေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႔ ေဆာ႔ရတာကိုုပဲ ေပ်ာ္ေနရွာခဲ႔တာ။

“ သမီး ညီမေလးကိုု သြားႏိႈးလိုုက္မယ္ ေမေမ .. “

“ ေအး ေကာင္းတယ္ သမီး။ မုုန္႔စားဖိုု႔ပါ ေခၚလာခဲ႔ “

“ ဟုုတ္ကဲ႔ ေမေမ။ ၿပီးရင္ သူနဲ႔အတူတူ ကစားမယ္ “

ကၽြန္မ စကားကိုု ၾကားေတာ႔ ေမေမက ဝမ္းပန္းတသာ ျပံဳးျပတယ္။

 “ေကာင္းတယ္ သမီး။ ညီမေလးကိုု အခုုလိုု ညွာတာ ေမေမ ဝမ္းသာတယ္။ စာသင္တမ္း မကစားခ်င္ရင္ေတာင္ ညီမေလးနဲ႔အတူတူ ဒိုုးဇက္ဆက္တမ္းျဖစ္ျဖစ္ ကစားၾကေပါ႔၊ မဟုုတ္လည္း ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ပံုုဆြဲၾကေလ“

“ မဟုုတ္ဘူး ေမေမ.. သမီး ညီမေလးကစားခ်င္ေနတဲ႔ စာသင္တမ္းပဲ ကစားမွာပါ “

စားလက္စပန္းကန္ကိုု ခဏထားၿပီး ထသြားေတာ႔ ေမေမက ျပံဳးၿပီး ေခါင္းညိမ္႔ေနခဲ႔တယ္။

***

ေမေမ႔အခန္းထဲဝင္ၿပီး ေမေမ႔ထဘီကိုု ကၽြန္မ ယူဝတ္လိုုက္တယ္။ ဆံပင္တိုုေလးကိုု ထိပ္မွာစုုစည္းၿပီး အဲဒီ႔အေပၚမွာ ေမေမ႔ဆံထံုုးအတုုတစ္ခုုကိုု ကလစ္နဲ႔ ျမဲေနေအာင္ ထိုုးညွပ္လိုုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ပုုဝါကိုု ပုုခံုုးမွာ စံုုခ်လိုု႔ ႏႈတ္ခမ္းနီလည္း ဆိုုးလိုုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေမေမ႔အိတ္တစ္လံုုးကိုု ယူ၊ အိတ္ထဲမွာ စာအုုပ္ေတြနဲ႔ ေဘာပင္တစ္ခ်ိဳ႕ ေကာက္ထည္႔လိုုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ညီမေလးဆီကိုု သြားလိုုက္တယ္။

ညီမေလးက အခန္းတံခါးရွိရာဖက္ကိုု ကိုယ္ေလးတစ္ျခမ္းေစာင္းၿပီး အိပ္ေနတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ညီမေလးရဲ႕ ပါးျပင္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက မ်က္ရည္ေလးေတြေၾကာင္႔ အရည္ေပ်ာ္ၿပီး ျပန္ေျခာက္သြားတဲ႔ မိတ္ကပ္ေလးေတြနဲ႔ ဟိုုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္။ မေက်မနပ္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔လိုု႔ ထင္ပါရဲ႕။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကေတာင္ ငိုုမဲ႔မဲ႔ေလး။

“ ညီမေလး.. “

ညီမေလးနားကပ္ၿပီး လက္ေမာင္းေလးကိုု အသာလႈပ္ကိုုင္လိုု႔ ခပ္တိုုးတိုုးေလး ေခၚလိုုက္ေတာ႔ ညီမေလးက ဆတ္ခနဲ တစ္ခ်က္လႈပ္သြားခဲ႔တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္မ လက္ကိုု မသိမသာေလး တြန္းထိုုးပုုတ္ခ်ၿပီး တစ္ဖက္လွည္႔လိုု႔ ဆက္အိပ္ေနခဲ႔တယ္။

“ ညီမေလး .. ထ။ မမႀကီးတိုု႔ ကစားမယ္ေလ “

ညီမေလးကိုု အသာအယာေလး ထပ္ၿပီး လႈပ္ႏိႈးလိုုက္ေတာ႔ ညီမေလးက ႏိုုးလာခဲ႔တယ္။ မ်က္လံုုးကိုု အားယူၿပီး ဖြင္႔ရင္း အိပ္မႈန္စံုုဖြား မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ ကၽြန္မကိုု  ၾကည္႔ေနခဲ႔တယ္။ ညီမေလးကိုုၾကည္႔ရတာ ေကာင္းေကာင္း ႏိုုးဟန္ မေပါက္ေသးဘူး။

“ ကေလး.. ဒီမွာ မမၾကီးက စာသင္တမ္းကစားဖိုု႔ အဆင္သင္႔ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ထၾကည္႔ပါဦး“

ကၽြန္မ စကားကိုုၾကားေတာ႔ ညီမေလးက ေငါက္ခနဲ ထထိုင္လိုုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္မကိုု ေသေသခ်ာခ်ာစိုုက္ၾကည္႔ရင္း သူ႔မ်က္ႏွာေလးက တျဖည္းျဖည္း ျပံဳးေယာင္သန္းလာခဲ႔တယ္။ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားတဲ႔ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔။၆တန္းေက်ာင္းသူ ညီမေလးဟာ တကယ္႔ကိုု ပီဘိကေလးငယ္ေလး တစ္ေယာက္လိုုပဲ။

“ လာ ညီမေလး.. ေမေမက ညီမေလးကိုု မုုန္႔ေကၽြးဖိုု႔ ေစာင္႔ေနတယ္။ မုုန္႔စားၿပီးရင္ မမႀကီးတိုု႔ တူတူကစားၾကမယ္ေနာ္ “

ညီမေလး လက္ကေလးကိုု လွမ္းဆြဲၿပီး ေခၚလိုုက္ေတာ႔ ညီမေလးက ကၽြန္မခါးကိုု ရုုတ္တရက္ ဆြဲဖက္လိုုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္မ ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေလး အပ္ထားၿပီး ခပ္တိုုးတိုုးေလး ေျပာတယ္။

“ မမႀကီးကိုု ညီမေလး သိပ္ခ်စ္တယ္ “

ကၽြန္မကလည္း ညီမေလးကိုု အလိုုက္သင္႔ ျပန္ဖက္ထားလိုုက္ရင္း သူ႔နဖူးေပၚ ဝဲက်ေနတဲ႔ ဆံႏြယ္ေလးေတြကိုု အသာေလး သပ္တင္ေပးလိုုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ညီမေလးရဲ႕ ေက်ာျပင္ေလးကိုု ခပ္ဖြဖြေလး ပုုတ္ေပးၿပီး သူ႔ေခါင္းေလးထဲ ကၽြန္မ ႏႈတ္ခမ္းေလးအပ္လိုု႔ ခပ္တိုုးတိုုးေလး ေျပာလိုုက္မိတယ္။

 “ မမႀကီးကလည္း ကေလးကိုု သိပ္ခ်စ္တာေပါ႔ “

 အဲဒီေနာက္ ညီမေလး လက္ကေလးကိုုဆြဲၿပီး ေမေမ႔ဆီ ေခၚလာခဲ႔တယ္။

***

ဆံပင္အတုုႀကီးေတြတပ္ထားတဲ႔၊ ထဘီေတြဝတ္ထားတဲ႔၊ ပုုဝါေတြ ျခံဳထားၿပီး မုုန္႔အတူတူ ထိုုင္စားေနတဲ႔ ကၽြန္မတိုု႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ကိုု ၾကည္႔ရင္း ေမေမက ျပံဳးေနတယ္။ ၿပီးေတာ႔ စိတ္မသက္မသာနဲ႔ ေျပာေသးရဲ႕ ။

 “ ပူကပူ အိုုက္ကအိုုက္နဲ႔ သမီးတိုု႔ရယ္ “

“ အိုု .. ေမေမကလည္း.. ကစားေနရင္ ေပ်ာ္ဖိုု႔သိပ္ေကာင္းတာ။ ပူလိုု႔ပူမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး “

ညီမေလးက သူ႔အသံေသးေသးစြာစြာေလးနဲ႔ လွမ္းေျပာတယ္။

 “ ဟုုတ္ပါၿပီ။ ဟုုတ္ပါၿပီ သမီးေလး ေပ်ာ္ရင္ ၿပီးေရာ ”

ေမေမက ခပ္ျပံဳးၿပံဳးေျပာရင္း ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ ၿငိမ္႔ေနခဲ႔တယ္။

ညီမေလးကိုု ကၽြန္မက ေပါင္မုုန္႔တစ္ဇြန္း လွမ္းခြံ႕လိုုက္ေတာ႔  ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ မပ်က္ေအာင္ ထင္ပါရဲ႕။ ညီမေလးက ပါးစပ္ကိုု အက်ယ္ႀကီး ဟထားေပးလိုုက္တာမ်ား ခ်စ္စရာ။

“ ဒါနဲ႔ သမီးေလးက သူ႕စာသူသင္မွာ ဟုုတ္ပါၿပီ။ ငါ႔ သမီးႀကီးကေရာ .. “

ေမေမက စုူးစမ္းသလိုု ရုုတ္တရက္ ေမးလိုုက္တယ္။ ဆယ္တန္းေျဖထားတဲ႔ ကၽြန္မက ဘယ္ႏွစ္တန္းျပ ဆရာမလုုပ္တမ္းမ်ား ကစားေလမလဲလိုု႔ ေမေမသိခ်င္ပံုုရတယ္။ မဆိုုင္းမတြ ေျဖလိုုက္တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ အေျဖအဆံုုးမွာေတာ႔ ညီမေလးက ေက်နပ္ၿပီး ရယ္ေနခဲ႔သလိုု ေမေမကလည္း ေမတၱာရည္ ရႊန္းလဲ႔တဲ႔ မ်က္ဝန္းအစံုုနဲ႔ ကၽြန္မကိုု နားလည္စြာ ၾကည္႔ေနေလရဲ႕။

“ သမီး ေျခာက္တန္းစာသင္မွာ ေမေမ “

ေလးစားစြာျဖင္႔

ျမတ္ပန္းႏြယ္