၁။
ဖန္ဝါေနမင္းႀကီးက ေဂါယာကၽြန္းဖက္ ယြန္းေလေလ စိတ္ေတြက ပိုၿပီးလႈပ္ရွားလာေလေလ။
သည္ေန႔ သည္ရက္ သည္လိုညေနခင္းကို ဘယ္ေလာက္ထိ ေမ ွ်ာ္ေနမိခဲ႔တယ္ဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို
အသိဆံုးပါ။
ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနခ်ိန္ တစ္ေလ ွ်ာက္လံုး အမိေျမနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
အလြမ္းရဆံုး ရာသီပြဲေတာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဇာတိၿမိဳ႕ငယ္ကေလးရဲ႕ ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္ပဲ ျဖစ္တယ္။
ေရာင္စံုနီယြန္မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးတဲ႔ ၿမိဳ႔ျပညေတြမွာ ၿငီးေငြ႕လာေလေလ မွိတ္တုတ္
မွိတ္တုတ္ ဆီးမီေရာင္ေလးေတြနဲ႔ ပကာသနကင္းမဲ႔စြာ လွပေနတဲ႔ သန္တူလရဲ႕ လျပည္႔ညခ်မ္းကို
ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းမိေလေလ။
အဲသည္ လျပည္႔ညကေလးနဲ႔ ေဝးကြာခဲ႔ရတဲ႔ ရက္ေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ၿပီးမွပဲ မပူလြန္း၊
မေအးလြန္းဘဲ မိုးေလၿငိမ္သက္တဲ႔ သီတင္းကၽြတ္လမွာ ဇာတိၿမိဳ႕ငယ္ကေလးကို အလည္တစ္ေခါက္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔တယ္။
၂။
အားအျပည္႔သြင္းထားတဲ႔ ဘက္ထရီရယ္၊ မန္မိုရီကဒ္ရယ္ကို ကင္မရာထဲမွာ ထည္႔လိုက္ၿပီးေတာ႔
ကၽြန္ေတာ႔စိတ္တိုင္းက် မွန္ဘီလူးတစ္ခုကိုပါ ကင္မရာမွာ တပ္ဆင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ေနာက္ထပ္
မွန္ဘီလူးတစ္ခုရယ္ ဘက္ထရီအပိုတစ္ခုရယ္ကို ကင္မရာအိတ္ထဲ ထည႔္လိုက္တယ္။ ကင္မရာအိတ္ကို
ဘယ္ဖက္ပုခံုးမွာလြယ္၊ ညာဖက္ပုခံုးမွာ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ထည္႔ထားတဲ႔ အိတ္ကိုလြယ္ၿပီး ကင္မရာကို
လည္ပင္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္ကိုသြားဖို႔ အဆင္သင္႔ျဖစ္ၿပီေပါ႔။
လက္က နာရီကို ငံု႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အခ်ိန္က ညေန ၅နာရီတိတိ။ မိနစ္လက္တံဟာ
၁၂တိတိမွာ ရွိေနတဲ႔အျဖစ္ကို သေဘာက်ၿပီး ေလတစ္ခ်က္ ခၽြန္လိုက္မိေသးတယ္။
အိမ္ကထဲေန ကၽြန္ေတာ္ ထြက္လာေတာ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတဲ႔ အေဖက ကားယူသြားဖို႔
ေျပာတယ္။ အေမကေတာ႔ အို လူေတြက ရႈပ္ကရႈပ္နဲ႔ ဒီတိုင္းလမ္းေလ ွ်ာက္သြားလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊
ေဝးမွမေဝးဘဲ လို႔ ဆိုတယ္။
ဘုရားသြားတဲ႔ လမ္းတစ္ေလ ွ်ာက္မွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အစကတည္းက
လမ္းေလ ွ်ာက္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ႔ၿပီးသားပါ။
“ မယူေတာ႔ဘူး အေဖ။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းမွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ဦးမွာ။ ”
“ သြားၿပီေနာ္ အေမ။ ”
အေဖနဲ႔ အေမကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေျခလွမ္းၾကဲၾကဲႀကီးေတြနဲ႔ ၿခံဝင္းထဲကေန လွမ္းထြက္လာခဲ႔တယ္။
ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္ က်င္းပရာ ျမတ္ဘုန္းရွင္ေစတီကို ဦးတည္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေျခလွမ္းေတြဟာ
ေပါ႔ပါးသြက္လက္လို႔။
၃။
ညေနခင္းဟာ ဆည္းဆာေနေရာင္ေအာက္မွာ ေတာက္ပေနေသးတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ မကြယ္ေပ်ာက္ေသးလို႔
ဆီမီးေရာင္ကေလးေတြ မထြန္းေျပာင္ႏိုင္ေသးခ်ိန္ေပါ႔။ ဘုရားရင္ျပင္မွာေတာ႔ ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္အတြက္
ျပင္ဆင္ေနၾကေရာ႔မယ္။
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ဦးမွ ဘုရားရွင္ ၾကြဆင္းေတာ္မူလာျခင္းကို ရည္ညႊန္းၿပီး
ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္လို႔ ေခၚဆိုၾကတဲ႔အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က မွတ္သားခဲ႔ဖူးတယ္။ အခုလို
သီတင္းကၽြတ္လျပည္႔ညရာက္ၿပီဆိုလ ွ်င္ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ဓမၼာရံု၊ ေစတီနဲ႔ ဘုရားပုထိုးေတြမွာသာမက
အိမ္၊ ေက်ာင္း၊ ရံုးနဲ႔ လမ္းေတြမွာပါ ဆီမီး၊ ဖေယာင္းတိုင္၊ ေရာင္စံုမီးပံုးကေလးေတြ
ၿပီးေတာ႔ လ ွ်ပ္စစ္မီးေတြ သြယ္တန္း ဆင္ယင္ၾကၿပီး ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္ကို ဆင္ႏႊဲၾကတယ္။
ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္ က်င္းပတဲ႔ ျမတ္ဘုန္းရွင္ဘုရားမွာလည္း ဆီမီးတစ္ေထာင္နဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားကို
ပူေဇာ္ၾကတယ္။
၄။
ဆည္းလည္းသံ ခၽြင္ခၽြင္ကေလးေတြတို႔ လႊမ္းျခံဳရာ ဘုရားရင္ျပင္ကို ေရာက္သြားတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔
ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္အတြက္ စီတန္းခင္းက်င္းထားတဲ႔ ဆီမီးခြက္ကေလးေတြဟာ မီးထြန္းညွိဖို႔
အဆင္သင္႔လုနီးပါး ျဖစ္ေနၾကၿပီ။
ျမန္မာဆန္ဆန္ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ထားၾကတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးကေလးေတြက ဆီမီးခြက္ကေလးေတြနားမွာ
တကုပ္ကုပ္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတယ္။ ပကာသနမပါဘဲ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႔ တင္႔တယ္ေနၾကတဲ႔ သူတို႔ေလးေတြကို
တစ္စုတစ္ေဝးထဲ ျမင္လိုက္ရေတာ႔ ၾကည္ႏူးမႈေလးတစ္ခုက ရင္ထဲမွာ လိႈက္ခတ္လာတယ္။ ဒီလို ျမန္မာ႔ဓေလ႔
ျမန္မာ႔အေငြ႕ေတြနဲ႔ ေဝးကြာေနခဲ႔ရတာ ၾကာခဲ႔ၿပီေလ။
အရင္ဆံုး ဘုရားဝတ္ျပဳလိုက္ၿပီးေနာက္ ရင္ျပင္ေပၚတစ္ပတ္ပတ္ရင္း ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္ရဲ႕
အလွနဲ႔ရသကို ကင္မရာ ခလုတ္ တဖ်တ္ဖ်တ္ႏွိပ္ရင္း ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္း တင္ေနမိတယ္။
တျဖည္းျဖည္း ေမွာင္ရီပ်ိဳးလာတာနဲ႔အမ ွ် ျမင္းမိုရ္ပြဲေစ်းတန္းက်င္းပရာေနရာမွာ
ေရာင္စံုမီးပံုးကေလးေတြကလည္း ဟိုတစ္စ သည္တစ္စ လင္းလက္လာၾကတယ္။ မိန္းကေလးငယ္ေလးေတြက
ေရာင္စံုမီးပံုးကေလးေတြကို ကိုင္ဆြဲလို႔၊ ကေလးငယ္ေလးေတြကလည္း ကားပုံသ႑ာန္၊ သေဘၤာပုံသ႑ာန္၊
ေလယာဥ္ပုံသ႑ာန္ရွိတဲ႔ ႀကိဳးနဲ႔ဆြဲလို႔ရတဲ႔ မီးပံုးကေလးကို ေဆာ႔ကစားလို႔ ပြဲေစ်းတန္းႀကီးက
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စည္ကား လွပလို႔လာတယ္။
၅။
ပြဲေစ်းတန္းမွာ ဟိုဟိုသည္သည္ ဓါတ္ပံုေလ ွ်ာက္ရိုက္ၿပီးေတာ႔ ဆီမီးတစ္ေထာင္ထြန္းညွိမယ္႔
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚဆီ ျပန္တက္လာခဲ႔တယ္။
ဆီမီးကေလးေတြ ထြန္းညွိေနၾကတာကို အမွတ္တရအျဖစ္ ဗီြဒီယိုမွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္တဲ႔စိတ္
ျဖစ္ေနခဲ႔တာ ၾကာခဲ႔ၿပီ။ အခုမွပဲ စိတ္ကူးတို႔ကို လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရေတာ႔မယ္။
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကို ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ဆီမီးကေလးေတြကို စၿပီး ထြန္းညွိေနၾကၿပီ။
ဆီမီးကေလးေတြထြန္းညွိေနတာကို အနီးကပ္ မွတ္တမ္းတင္ၿပီးသြားေတာ႔ ရင္ျပင္တစ္ျခမ္းလံုးကို
ျခံဳငံုမိေအာင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းေထာင္႔တစ္ေနရာမွာ ေနရာေရြးရင္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း
မေမာတမ္း အလုပ္မ်ားေနမိတယ္။ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ဆီမီးကေလးေတြ ထြန္းညွိေနၾကတာကို ၿခံဳငံုမိတဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္တိုင္းက် ရႈေထာင္႔မွာ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ကို အက်အန ေထာက္ရင္း ကင္မရာကို
သံုးေခ်ာင္းေထာက္ေပၚ တင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ဆီမီးေလးေတြ ထြန္းညွိေနတဲ႔ ရင္ျပင္တစ္ေလ
ွ်ာက္ ကင္မရာကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲလွည္႔ရိုက္ယူေနတုန္း သူမက ကၽြန္ေတာ္႔ ျမင္ကြင္းထဲကို
တစ္လွမ္းခ်င္း ဝင္ေရာက္လာခဲ႔တယ္။
ပန္းကေလးတစ္ပြင္႔ ေလေျပမွာ ေမ်ာလြင္႔လာသလို ညင္ညင္သာသာေလး ေလ ွ်ာက္လွမ္းလာေနတဲ႔
သူမက အဝါေရာင္ ဝမ္းဆက္ကေလး ဝတ္ဆင္ထားတယ္။ သူမရဲ႕ ဆံႏြယ္ေလးေတြက ေက်ာျပင္ေပၚမွာ ဝဲက်ေနၾကတယ္။
သနပ္ခါး၊ မိတ္ကပ္ ဘာဆိုဘာမွ လိမ္းျခယ္မထားဘဲ ရွင္းသန္႔ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေလးမွာ မည္းနက္ေနတဲ႔
သူမ မ်က္ခံုးထူထူေလးက စိမ္းၿပီးထင္းေနတယ္။ စိုၿပီးဖူးေနတဲ႔ ပန္းေသြးေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္း
သူမ မ်က္ႏွာအလွေလးကို အားျဖည္႔ေပးေနတယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူမ မ်က္လံုးကေလးေတြကလည္း မည္းနက္ၿပီး
ဝိုင္းစက္ေနလိုက္တာ။
အေဖာ္မပါဘဲ တစ္ကိုယ္တည္း ေလ ွ်ာက္လာတဲ႔ သူမကို ဖ်တ္ခနဲ ျမင္လိုက္ရတဲ႔ တစ္ခဏေလးမွာပဲ သူမပံုရိပ္ကေလးကို
ကၽြန္ေတာ္႔အာရံုမွာ စြဲထင္သြားေအာင္ ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ႔တယ္။ သူမလႈပ္ရွားမႈေလးေတြကို ကင္မရာမွတစ္ဆင္႔
ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ၾကည္႔ေနမိခဲ႔တယ္။
သူမ မ်က္ႏွာေလးက သိပ္ၿပီး ေအးခ်မ္းတယ္။ တင္းတင္းေစ႔ထားတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေၾကာင္႔ မာနႀကီးသေယာင္ေယာင္
ထင္ရေပမယ္႔ သူမ မ်က္ဝန္းေတြကေတာ႔ ၿပံဳးေယာင္သန္းေနတယ္။ ဒါကုိက ႏူးညံ႔တဲ႔ သူမ အတြင္းစိတ္ကို
ထင္ဟပ္ျပေနတာပဲ မဟုတ္လား။
သူမက ဆီမီးကေလးေတြ ထြန္းညွိေနၾကတဲ႔ မိန္းကေလးတစ္သိုက္ဆီ ေလ ွ်ာက္သြားတယ္။
ေျခတစ္လွမ္းခ်င္း ၾကြယူၿပီး နင္းခ်လိုက္ဟန္၊ လမ္းေလ ွ်ာက္ေနတာေလးကို ရပ္ၿပီး ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ
ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ဟန္ေလးေတြက သိပ္ၿပီး စြဲမက္ဖို႔ ေကာင္းတာပဲ။ သူမ စကားေျပာေနတဲ႔အခါ
သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကသာမဟုတ္ဘဲ မ်က္လံုးေလးေတြကပါ ၿပံဳးေနၾကတယ္။ ဒါဟာ စိတ္သေဘာထား ျဖဴစင္ျခင္းရဲ႕
သေကၤတေပါ႔။
သူမကိုၾကည္႔ၿပီး တစ္ဖက္သတ္အမွတ္ေတြ ေပးရင္း
အေကာင္းေတြခ်ည္း ျမင္ေနမိပါလားဆိုတာ ကိုယ္႔ကုိယ္ကို သိလိုက္ရခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင္႔လဲလို႔
ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္မိတယ္။ သူမကို သိပ္ၿပီး ႏွစ္သက္သေဘာက်သြားလို႔ေပါ႔တဲ႔။
ရင္ဘတ္ထဲက ေျဖသံ တိုးတိုးကေလး ထြက္က်လာခဲ႔တယ္။
သူမက မီးစာျဖည္႔ၿပီးသား ဆီမီးကေလးေတြမွာ မီးကေလးေတြကို လိုက္ၿပီး ထြန္းညွိေနတယ္။
ဆီမီးေတာက္ကေလးေတြက အားျဖည္႔ေပးလိုက္လို႔ပဲလား။ သူမ မ်က္ႏွာေလးက ဆီမီးေလးေတြၾကားမွာ
ပိုၿပီး ဝင္းဝါေတာက္ပေနတယ္။ ေခါင္းကေလးငံု႔ၿပီး ဆီမီးထြန္းေနတုန္း မ်က္ႏွာေပၚဝဲက်လာတဲ႔
ဆံႏြယ္ေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူမက သပ္တင္ၿပီး နားရြက္ေနာက္ကို သိမ္းလိုက္တယ္။ ဘာမွမဟုတ္တဲ႔
အဲဒီအျပဳအမူေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ကို သိမ္႔ခနဲ လႈပ္ရွားသြားေစတယ္။ ဘာနားကပ္မွ ဝတ္မထားတဲ႔ သူမရဲ႕ နားရြက္ကေလးက လွလိုက္တာ။
ကင္မရာကို ဇြန္းနည္းနည္း ထပ္ဆြဲလိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေလးတိုင္းကို
မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္မခတ္ဘဲ လိုက္ၾကည္႔ေနမိတယ္။
သူမရဲ႕ သြယ္လ်လွပတဲ႔ လက္ကေလးေတြက
ဆီမီးခြက္ တစ္ခြက္ကေန တစ္ခြက္ကိုေျပာင္းလို႔ မီးထြန္းညွိေနတယ္။ ဆီမီးဝါဝါေလးေတြၾကားမွာ သူမ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက သိပ္ကို လွေနခဲ႔တယ္။
ကင္မရာကေနတစ္ဆင္႔ သူမကို ခိုးၾကည္႔ေနတဲ႔ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို
သူမက လံုးဝ သတိထားမိဟန္ မတူဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကင္မရာေရွ႕က ျဖစ္ေလ ွ်ာက္သြားတဲ႔ သူေတြကို
မေက်မနပ္နဲ႔ စိတ္တိုေနမိတယ္။ သူတို႔ေတြက သူမကို ကၽြန္ေတာ္႔ ျမင္ကြင္းကေနပိတ္ပင္တားဆီးၾကတယ္
မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္က သူမရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြကို တစကၠန္႔မွမလြတ္ေအာင္ မွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္သူေလ။
သူမရဲ႕ ပံုရိပ္ကေလးေတြကို ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏိုး သိမ္းဆည္းထားခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ
တဖြားဖြား။ ၿပီးေတာ႔ စိတ္ကူးယဥ္ေမ ွ်ာ္လင္႔ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ ရင္ထဲမွာ ထၾကြလာၾကတယ္။
တစ္ေန႔ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူမ သိကၽြမ္းခင္မင္ခြင္႔မရဘူးလို႔ ဘယ္သူ တပ္အပ္ေျပာႏိုင္မလဲ။
ေရစက္သာရွိမယ္ဆိုရင္ တစ္ခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ခ်စ္သူဟာ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ။
အဲသည္လို ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ သူမရဲ႕ ေမြးေန႔ေလးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္သူသက္တမ္း
တစ္ႏွစ္ျပည္႔လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္တရေလး တစ္ခုခု လုပ္ၾကတဲ႔အခါ ေဟာဒီဗီြဒီယိုေလးကို ျပၿပီး
အဲသည္ကတည္းက သူမကို ဘယ္ေလာက္စြဲလန္းေနခဲ႔ရေၾကာင္း ေျပာျပလို႔ရတာေပါ႔။
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးယဥ္အေတြးေလးေၾကာင္႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို တိတ္တခိုးေလး ရွက္သြားမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ရွိေနျခင္းကို သတိေတာင္မမူမိတဲ႔ မိန္းကေလးက စိတ္ကူးထဲမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ခ်စ္သူေလး
ျဖစ္လို႔ေနခဲ႔ၿပီ။
စိတ္ကူးေတြယဥ္ရင္း အခ်ိန္ေတြေတာင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာလို႔ ၾကာေနမွန္း သတိမထားလိုက္မိဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိခ်ိန္မွာ ဆီမီးေလးေတြက အားလံုးနီးပါး ထြန္းၿပီလုလု ျဖစ္ေနၾကၿပီ။
သူမေရွ႕ဖက္မွာ ရွိတဲ႔ ဆီမီးကေလးေတြကို ထြန္းညွိၿပီးသြားေတာ႔ သူမက ဒူးကေလးေထာက္ၿပီး
ထိုင္ေနရာကေန အသာအယာေလး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ေနာက္ဖက္ကို လွည္႔အထြက္ ကားမီးပံုးကေလးဆြဲၿပီး
ေျပးလာတဲ႔ ကေလးေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ တိုက္မိမလို ျဖစ္သြားတယ္။ ကေလးေလးကို ေရွာင္တိမ္းလိုက္ခ်ိန္မွာ
သူမ ခႏၶာကိုယ္ကေလး ယိုင္လဲသြားမလားလို႔ စိတ္ပူလိုက္မိၿပီး လက္တစ္ဖက္ေတာင္ ေယာင္ၿပီး
ဆန္႔တန္းလိုက္မိေသးတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ သူမ လဲမက်သြားဘူး။ ကေလးေလး လဲက်မသြားေအာင္ေတာင္
သူမက ဆြဲဖမ္းၿပီး ထိန္းလိုက္ႏိုင္ေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူမတို႔အနားကို ကေလးေလးရဲ႕
အေမျဖစ္ဟန္တူတဲ႔ ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြ ဝတ္ဆင္ထားတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။
အမ်ိဳးသမီးႀကီးက သူမကို ေတာင္းပန္စကားေျပာေနဟန္ ရွိတယ္။ သူမကေတာ႔ ေခါင္းကေလး
ယမ္းကာ ယမ္းကာနဲ႔ ၿပံဳးရယ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ေရႊေတြညႊတ္ေနေအာင္ ဝတ္ၿပီး ဖီးလိမ္းျခယ္သထားတဲ႔
အမ်ိဳးသမီးႀကီး အလွထက္ သူမရဲ႔ ပင္ကိုယ္အလွေလးက ျမင္ရသူအေပါင္းကို ပကတိ ေအးခ်မ္းေစတယ္။
အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ကေလးေလးလက္ဆြဲၿပီး ထြက္သြားေတာ႔ သူမက ကေလးေလးတို႔သားအမိကို ေငးၾကည္႔ေနတယ္။
ကေလးေလးက သူမကို ေနာက္ျပန္လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူမက ကေလးေလးကို မ်က္လံုးတစ္ဖက္မွိတ္ျပလိုက္တယ္။
အဲဒီ အျပဳအမူေလးက ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ သိပ္ၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနခဲ႔တယ္။
သူမက ျမင္းမိုရ္ပြဲေစ်းတန္းဖက္ ဆင္းသြားတဲ႔ အဲဒီသားအမိကို မ်က္စိတစ္ဆံုးေငးၾကည္႔ၿပီးေတာ႔
ဘုရားရင္ျပင္ေပၚမွာ လက္ယာရစ္အတိုင္း ေလ ွ်ာက္သြားတယ္။ သူမကို မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံခ်င္တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ကင္မရာကို သံုးေခ်ာက္ေထာက္ေပၚကေန အျမန္ျဖဳတ္၊ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ကို ကပ်ာကယာသိမ္းၿပီး
သူမ ထြက္သြားရာဖက္ကို လိုက္ဖို႔ ျပင္ရတယ္။
သံုးေခ်ာက္ေထာက္ကို အိတ္ထဲျပန္ထည္႔ၿပီး သူမကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔
ျမင္ကြင္းထဲမွာ သူမရဲ႕ အစအနေလးေတာင္ မရွိေတာ႔ဘူး။ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ခနဲ ျပာသြားတယ္။
၆။
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္ကို လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြနဲ႔ စည္ကားေနတယ္။
သူမ ဘယ္မ်ားေရာက္သြားပါလိမ္႕။ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ ရွာမေတြ႕ ျဖစ္ေနတယ္။ သူမ အလွက လူေတြၾကားထဲမွာ
ျမွဳပ္ၿပီး ေပ်ာက္သြားမယ္႔ အလွမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြၾကားထဲမွာ ထင္းေနမယ္႔ ရွင္းသန္႔တဲ႔
အလွပိုင္ရွင္ပါ။ ဘာေၾကာင္႔မ်ား ရွာမေတြ႔ရတာလဲ။ ျပန္မ်ားသြားၿပီလားကြယ္။ စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင္႔
ေမာသြားမိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ဘုရားအာရံုခံတန္ေဆာင္းထဲမွာ ဘုရားဝတ္ျပဳေနတဲ႔ သူမကို ျမင္လိုက္မွပဲ
စိတ္သက္သာရာရၿပီး သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ႔တယ္။
သူမက လက္အစံုကို ၾကာဖူးၾကာငံုလို ထိကပ္ထားၿပီး တရားေတာ္ေတြနဲ႔ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနတယ္
ထင္တယ္။ ဘုရားရွိခုိးေနတဲ႔ သူမရဲ႕အသြင္ေလးက ေအးခ်မ္းလိုက္တာ။ သိပ္ၿပီးေတာ႔လည္း က်က္သရ
ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားမိခင္မွာ ကင္မရာကိုထုတ္ၿပီး သူမကို ဗီြဒီယို
ရိုက္ေနမိၿပီ ျဖစ္တယ္။
သူမက စိတ္ေအးလက္ေအး ဘုရားရွိခိုးေနတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ .. သူမ
ဘုရားရွိခိုးေနတဲ႔အနားကို ေစာေစာတုန္းက သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက
ဘုရားဝတ္အျပဳ သူမက ဝတ္ျပဳအၿပီး။ သူမက ဝတ္ျပဳေနစဥ္တုန္းက ပိတ္ထားတဲ႔ မ်က္လံုးအစံုကို
ဖြင္႔ၿပီး ေဘးဖက္ကို လွည္႔အၾကည္႔မွာ မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္ထားၿပီး ဘုရားဝတ္ျပဳေနတဲ႔
အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေတာ႔ ရုတ္တရက္ အံ႔ၾသသြားဟန္ရွိတယ္။ တိုက္ဆိုင္လိုက္တာမ်ားေလလို႔
သူမ ေတြးမ်ားေတြးေနမလား။
သူမက ေနရာကေန ခ်က္ခ်င္းထမသြားေသးဘဲ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ႔ ေနာက္လွည္႔ၾကည္႔တယ္။ အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕ေနာက္မွာ ကားရုပ္မီးပံုးေလးနဲ႔ ေကာင္ကေလးက
တစ္ေယာက္တည္း မီးပံုးကေလးနဲ႔ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ေဆာ႔ကစားေနတယ္။ သူမက ၿပံဳးၿပီး ထဟန္ျပင္လိုက္ေတာ႔
ကေလးေလးဆီမ်ား သြားမို႔ရယ္လားလို႔ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္မွာ ထင္လိုက္မိတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ဘုရားရွိခိုးေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည္႔ၿပီးမွ
ထလိုက္တဲ႔ သူမရဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ တစ္စံုတစ္ရာက ကၽြန္ေတာ္႔ မ်က္လံုးကိုကၽြန္ေတာ္ မယံုႏိုင္ေအာင္
ျဖစ္သြားေစတယ္။
ဘုရားရွိခိုးေနလို႔ ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕ လိေမၼာ္ေရာင္ ပိုက္ဆံအိတ္က
အခုေတာ႔ သူမ လက္ထဲမွာ။ ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ။ ဘုရားရွိခိုးေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကေတာ႔
ဘာတစ္ခုမွ သိလုိက္ဟန္မရွိဘူး။ သူမကေတာ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ လိေမၼာ္ေရာင္ေလးကို သူမရဲ႕ အိတ္အလား
ဟန္ပါပါ ကိုင္လို႔ အာရံုခံတန္ေဆာင္းထဲကေန တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းထြက္သြားတယ္။
“ သူမ.. သူမ အဲဒီပိုက္ဆံအိတ္ကုိ
ခိုးလိုက္တယ္။ ”
“ သူမ.. သူမ ဘာလို႔ ဒီလို လုပ္ရတာလဲ။ ”
“ ငါ.. ဘာလုပ္ရမလဲ။ ”
“ ငါ တစ္ခုခု ေအာ္လိုက္ရမလား။ ”
တစ္ခုခုလုပ္သင္႔တယ္ဆိုတာ သိေနေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ႏႈတ္ေတြက အာေစးမိထားသလို
ဖြင္႔လို႔မရခဲ႔ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ေတာင္႔တင္းေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္လံုးေတြကပဲ သူမကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္နဲ႔
ပ်ာေလာင္ခတ္ေနတယ္။ အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕ ကံေကာင္းျခင္းေပပဲလား ဒါမွမဟုတ္ သူမရဲ႕ ကံဆုိးျခင္းေပပဲလား။
ဘုရားဝတ္ျပဳၿပီးတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ပိုက္ဆံအိတ္ မရွိေတာ႔တာကို ခ်က္ခ်င္းပဲ သတိထားမိသြားပါတယ္။
“ လုပ္ၾကပါဦး .. ကၽြန္မ ပိုက္ဆံအိတ္ ေပ်ာက္သြားလို႔ လုပ္ၾကပါဦး။ ”
အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္သံေၾကာင္႔ လူေတြ အုန္းအုန္းၾကြပ္ၾကြပ္
ျဖစ္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ အမ်ိဳးသမီးႀကီးအနားမွာ လူေတြ ဝိုင္းသြားတယ္။
“ လုပ္ၾကပါဦး… ဘုရားရွိခိုးေနတုန္းမို႕ ေရွ႕မွာ ခ်ထားလိုက္တာ။ အခု မရွိေတာ႔ဘူး။
ပိုက္ဆံအိတ္က လိေမၼာ္ေရာင္ေလး။ ရွာေပးၾကပါဦး။ အထဲမွာပါတဲ႔တန္ေၾကးက မနည္းလို႔ပါ။ ”
မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ ျဖစ္ေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အခုပဲ ငိုခ်လိုက္ေတာ႔မယ္႔အလား။
လူအုပ္ႀကီးက ရင္ျပင္တစ္ေလ ွ်ာက္ျဖန္႔က်က္ၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ ခိုးယူသြားသူကို ရွာဖို႔ျပင္ၾကတယ္။
သူမက မလွမ္းမကမ္းမွာပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူမရဲ႕ လက္ထဲမွာရွိတဲ႔ လိေမၼာ္ေရာင္
ပိုက္ဆံအိတ္က ထင္းေနတယ္။ အေျခအေနေတာ႔ မဟန္ေတာ႔ဘူး။ သူမကို သူတို႔ေတြ ေတြ႕သြားၾကေတာ႔မယ္။
သူမ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ။
ပိုက္ဆံအိတ္ယူသြားသူကို ျမင္ေနလ်က္နဲ႔ ဘာတစ္ခုမွ ဝင္မေျပာဘဲ ၿငိမ္ၿပီးၾကည္႔ေနမိတာကုိ
သတိထားမိခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔ကိုယ္႔ကို စိတ္ပ်က္သြားမိတယ္။ အံ႔လည္း ေတာ္တာ္အံ႔ၾသမိသြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သူမကို သနားေနမိတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျဖစ္သြားသမ ွ်ကို မယံုမၾကည္ ျဖစ္ေနေသးတာလား။
ဒါမျဖစ္သင္႔ဘူး.. ဒါ လံုးဝ မျဖစ္သင္႔ဘူးလို႔ စိတ္ထဲမွာ တြင္တြင္ေျပာေနေပမယ္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ပါးစပ္ကေတာ႔
လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္ခဲ႔ဘူး။ ရိုးသားမႈကိုမွ ျမတ္ႏိုုးပါတယ္၊ မတရားမႈေတြကို မုန္းတီးစပ္ဆုတ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ထိ ေအာက္တန္းက်သြားခဲ႔ရတာလဲ။
ၾကည္႔ေနရင္းမွာပဲ လူအုပ္ႀကီးနဲ႔ သူမ တျဖည္းျဖည္း နီးလာခဲ႔ၿပီ။ သူမက ထြက္မေျပးဘဲ
ေအးေအးေဆးေဆး ေလ ွ်ာက္ေနႏိုင္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ေနာက္တစ္ခ်က္ လွည္႔ၾကည္႔တယ္။ ဟန္တစ္ခ်က္မွ
မပ်က္တဲ႔ သူမက ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလိုက္တာေလ။ လူအုပ္ႀကီးကို ျမင္ၿပီးေနာက္ သူမ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ။
ပိုက္ဆံအိတ္ကို ယူၿပီး ထြက္ေျပးမွာလား။ ထြက္ေျပးလို႔လည္း မွီမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ဟိုဖက္သည္ဖက္
ပိတ္ၿပီးဖမ္းမယ္႔ လူအုပ္ႀကီးႏွစ္အုပ္ရဲ႕ အလယ္မွာ သူမ ရွိေနခဲ႔တယ္။
သူမကို ၿငိမ္ၿပီး ၾကည္႔ေနမိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ေတာင္မွ ရႈမိပါရဲ႕လား။
ၾကည္႔ေနစဥ္မွာပဲ သူမက လက္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ေဘးကေန ျဖတ္သြားတဲ႔ မိန္းကေလး၂ေယာက္ဆီ
ထိုးထည္႔လိုက္တယ္။ အဲဒီမိန္းကေလး ၂ေယာက္နဲ႔ သူမက တစ္ဖြဲ႔တည္းပဲလား။ ဒါေပမယ္႔ မိန္းကေလး၂ေယာက္ကို လက္ညွိဳးထိုးၿပီး လူအုပ္ႀကီးဖက္လွည္႔လို႔
ေဟာဒီမွာ သူခိုး သူခုိးလို႔ အသံစြာစြာနဲ႔ သူမ ေအာ္လိုက္မွ ကၽြန္ေတာ္႔ အထင္နဲ႔အျမင္
တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲသြားျပန္မွန္း သိလိုက္ရတယ္။
“ ေဟာ ဒီမွာ သူခိုး သူခိုး။ ”
“ သူခိုးက ဒီမွာ .. သူခိုး သူခိုး .. ။ ”
မိန္းကေလး၂ေယာက္ကို လက္ညွိဳးထိုးၿပီး သူမက အသံစာစာ စာစာနဲ႔ ေအာ္တယ္။ ရုတ္တရက္မို႔
ေၾကာင္အသြားတဲ႔ မိန္းကေလး၂ေယာက္က သူမ ေအာ္သံကိုၾကားမွ ရုတ္ခ်ည္း အသက္ဝင္လာတယ္။ ဒါေပမယ္႔
ဟိုဖက္ သည္ဖက္ ပိတ္ဖမ္းမယ္႔ လူအုပ္ႀကီးက မိန္းကေလး၂ေယာက္ကို ဝိုင္းထားလိုက္ၿပီ။
“ သူတို႔လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံအိတ္ ”
“ ဟာ သူခိုးမိၿပီတဲ႔။ ”
“ ဝိုင္းထား ဝိုင္းထား။ ”
“ သူခိုးမေလးေတြက ငယ္ငယ္ေလးေတြပဲ။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ စာရိတၱေတြက ပ်က္ျပားေနလိုက္ၾကတာ
”
“ မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ဘူး။ သမီးတို႔ မယူဘူး။ ဒီပိုက္ဆံကို သမီးတို႔ မခိုးဘူး။
”
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေအာ္သံေတြေၾကာင္႔ ၾကက္ေသေသရာကေန ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ႏိုးလာခဲ႔တယ္။
“ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိတာေတာင္ မဟုတ္ဘူး ျငင္းခ်င္ေနေသးတယ္။ လုပ္ထည္႔လိုက္ရ။
”
ေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ လက္ဝါးနဲ႔ ရြယ္လုိက္တယ္။ ေကာင္မေလး၂ေယာက္က ငိုေနၿပီ။
“ မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔။ လက္မပါၾကနဲ႔။ ရဲစခန္းပို႔မယ္။ သူတို႔ကို ရဲစခန္း
ပို႔ရမယ္။ ”
“ သမီးတို႔ မယူဘူး။ အဲဒီအစ္မႀကီးက လက္ထဲ လာထည္႔တာ။ ”
“ သမီးတို႔ တကယ္မယူပါဘူး။ ”
ကေလးမေလးေတြရဲ႕ ျငင္းဆန္သံေလးေတြက ငိုသံေတြၾကားကေန ပလံုးပေထြးနဲ႔ ထြက္လာတယ္။
သူမကေတာ႔ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဘဲ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေဘးမွာ ဟန္ပါပါနဲ႔ ရပ္ေနတယ္။
“ ဟဲ႔… ညည္းတို႔ခိုးတာကို ေတြ႕လို႔ သူက ေျပာတာေပါ႔ဟဲ႔။ ေကာင္မေတြ သိပ္လည္မေနနဲ႔။
”
ေငါက္ငမ္းဆဲေရးသံေတြက ျမင္းမိုရ္ပြဲနဲ႔ မလိုက္ဖက္စြာ ထြက္ေပၚေနတယ္။ သူမ
ေနစိမ္႔လိုက္တာ။ သူမက အေပၚယံ ရုပ္ရည္လွပသေလာက္ အတြင္းစိတ္ ယုတ္ညံ႔ၿပီး ေအာက္တန္းက်လွပါလား။
“ ဒီေလာက္ ယုတ္မာတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးကို ငါမို႔ သေဘာက်မိတယ္။
သူ ခိုးတာကို ျမင္ေနခဲ႔တာေတာင္ ငါ႔ပါးစပ္က တစ္ခ်က္ေလးမွ မဟႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ ငါေတာ္ေတာ္
ေအာက္တန္းက်သြားတာပါလား။ ”
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို စိတ္ပ်က္ရြံရွာသြားမိတယ္။
“ အျဖစ္အပ်က္ အစအဆံုးကို ငါျမင္လိုက္ရပါလ်က္ ၿပီးေတာ႔ ငါ႔မွာ သက္ေသလည္း
ရွိပါလ်က္နဲ႔ ဒီ အျပစ္မရွိတဲ႔ ရိုးသားတဲ႔ကေလး၂ေယာက္ ငါ႔ေရွ႕မွာ ဒုကၡေရာက္မယ္႔အျဖစ္ကို
ငါ လက္ပိုက္ၾကည္႔မေနႏိုင္ဘူး။ ကေလး၂ေယာက္ ျဖဴစင္ေၾကာင္း ငါ ကူညီရမယ္။ ”
စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ၿပီးေတာ႔ ကေလးမေလး၂ေယာက္ကို ရဲစခန္းဆီ အတင္းဆြဲေခၚဖို႔ဟန္ျပင္ေနတဲ႔
လူအုပ္ႀကီးဆီ လွမ္းၾကည္႔ၿပီး
“ မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ဘူး။ ဒီကေလးမေလး ၂ေယာက္က သူခိုး မဟုတ္ဘူး။ ”
လို႔ ေအာ္ေျပာရင္း လူအုပ္ႀကီးထဲကို ကၽြန္ေတာ္ တိုးဝင္သြားမိတယ္။ ကေလးမေလး
၂ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္႔ကို အားကိုးတႀကီးနဲ႔ ေမာ႔ၾကည္႔ၾကတယ္။
“ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ အစအဆံုး ျမင္လုိက္ရတယ္..
ပိုက္ဆံအိတ္ခိုးတာ သူတို႔ ၂ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ တကယ္႔ သူခိုးက အဲဒီမွာ။
”
တစ္လံုးခ်င္း ခိုင္ခုိင္မာမာ ေျပာလိုက္ၿပီး သူမဖက္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ညွိဳးထိုးလိုက္ေတာ႔
သူမက ပါးစပ္ေလးဟသြားၿပီး မ်က္လံုးအစံုကလည္း ျပဴးက်ယ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ
ႏႈတ္ခမ္းလန္ပါးလန္နဲ႔ ရန္ေတြ႕ေတာ႔တယ္။
“ ရွင္ ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ။ ကၽြန္မက သူခိုး ဟုတ္လား။ ကၽြန္မက ပိုက္ဆံအိတ္ကို
သူတို႔လက္ထဲမွာေတြ႔လို႔ေတာင္ အေၾကာင္းၾကားေပးသူပါ။ ရွင္ မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြ မေျပာပါနဲ႔။
”
မဲ႔ရြဲ႕ၿပီး ေျပာေနတဲ႔ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ ရြံသထက္ ရြံရွာသြားမိတယ္။
“ ဘာလဲ။ ရွင္က ဒီသူခိုးမေတြနဲ႔ တစ္ဖြဲ႔တည္းပဲလား ”
သူမရဲ႕ စကားေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားမိတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ေဒါသလည္း
တအားထြက္သြားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သူမရဲ႕ အရုပ္ဆိုးတဲ႔လုပ္ရပ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို သက္ေသျပဳမယ္႔
ဗီြဒီယိုဖိုင္တစ္ခုရွိေနတယ္ဆိုတာကို မသိခဲ႔တဲ႔ သူမက ေတာ္ေတာ္ ကံဆိုးတာပဲ။ သူမကို ဘာမွ
ခြန္းတုန္႔ျပန္မေနဘဲ လူအုပ္ႀကီးကို ဦးတည္ၿပီး ကင္မရာကို ေျမွာက္ျပလိုက္တယ္။
“ ကၽြန္္ေတာ္႔မွာ သက္ေသရွိတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ဗီြဒီယို
ရိုက္ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ေဟာဒီကေလးမေလးေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး သူ႔ကို ၾကံစည္ စြပ္စြဲသလား။
သူကပဲ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေနတာလားဆိုတာေတာ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တိုင္ ေဟာသည္မွာ လာၾကည္႔ၾက။
”
“ ခင္ဗ်ားလည္း မေက်နပ္ရင္ လာၾကည္႔လွည္႔။ ”
လူအုပ္ႀကီးက အလုအယက္ တိုးေဝွ႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရိုက္ထားတဲ႔ ဗီြဒီယိုကို ဝိုင္းၾကည္႔ၾကတယ္။သူမကလည္း
မယံုမရဲဟန္နဲ႔ ေရွ႔တိုးလာတယ္။
သူမ ပိုက္ဆံအိတ္ယူၿပီး ထလိုက္တဲ႔ ေနရာကေနစဖြင္႔ျပလိုက္တဲ႔ ဗီြဒီယိုကလစ္ဟာ ကေလးမေလး၂ေယာက္ လက္ထဲ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ထည္႔လိုက္ၿပီး သူခိုး သူခိုးလို႔ ေအာ္လိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ အဆံုးသတ္သြားတယ္။
တမဟုတ္ခ်င္းမွာပဲ လူေတြ အကုန္လံုးရဲ႕ အထင္ေသးတဲ႔၊ ရြံရွာစက္ဆုပ္တဲ႔အၾကည္႔ေတြဟာ
သူမဆီ ေရာက္သြားတယ္။
သူမက မ်က္ႏွာကို လက္ဖဝါးနဲ႔အုပ္လို႔ ဟီးးခနဲ ငိုေၾကြးလိုက္တယ္။
“ ေတာ္ေတာ္ အက်င္႔ယုတ္တဲ႔ မိန္းမ။ ”
“ ကေလး ၂ေယာက္ကိုပါ သက္သက္ ဒုကၡေပးတာ..။ ”
“ သူ႔ကို အခုရဲစခန္းပို႔ရမယ္။ ”
လူအုပ္ႀကီးထဲကေန ကၽြန္ေတာ္ တြန္းထြက္လာခဲ႔တယ္။ သူတို႔တေတြရဲ႕ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္
ျပစ္တင္ေဝဖန္သံေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ နားထဲမွာ မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္။ သူမရဲ႕ ငိုရိႈက္လိုက္သံကေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ေျခလွမ္းတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ကို တပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါလာေနေသးတယ္။
သူမ.. သူမ.. ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ျမင္ခ်င္း စြဲလန္းမိသြားတဲ႔ မိန္းကေလးပဲေလ။
စိတ္မေကာင္းျခင္း၊ မယံုရဲျခင္းတို႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ေတြ ေနာက္က်ိရႈပ္ေထြးကုန္တယ္။
ငါလုပ္လိုက္တာ မွန္ကန္တယ္။ အမွန္တရားအတြက္ ငါလုပ္သင္႔တာကို လုပ္ခဲ႔တာ။
ျဖဴစင္တဲ႔ ကေလး၂ေယာက္ကို ကယ္တင္ဖို႔ အမွတ္တရားကို ငါခ်ျပခဲ႔တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကၽြန္ေတာ္
အားေပးေနမိတယ္။
တစ္ခ်ိန္တည္းပဲမွာ ကိုယ္႔ကိုယ္႔ကို ေမးေနမိတယ္။ တကယ္လို႔ သူမသာ ပိုက္ဆံအိတ္ကို
ကေလး၂ေယာက္လက္ထဲ မထည္႔လိုက္ဘဲ သူမဘာသာယူၿပီး လြတ္ရာကၽြတ္ရာကို ေျပးသြားခဲ႔ရင္ ငါ ဒီအတိုင္းပဲ
လက္ပိုက္ၾကည္႔ေနမိမွာလား။
ကၽြန္ေတာ္႔ေမးခြန္းအတြက္အေျဖကို ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ႔ဘူး။
၇။
အဆင္းအတက္ၾကမ္းတဲ႔ ေလာကဓံမွာ သူမကို မာယာေတြနဲ႔ ျပည္႔ႏွက္ေနတဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္
တြန္းပို႔ခဲ႔ၾကတဲ႔ အေၾကာင္းအရင္းေတြကို ေတြးေတာေနရင္း အိမ္ျပန္လမ္းက ကၽြန္ေတာ္႔ေျခလွမ္းေတြဟာ
အသြားတုန္းကနဲ႔ ဆန္႔က်င္စြာ ေလးလံထိုင္းမိႈင္းလို႔ေနတယ္။
ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ျမဴတိမ္ကင္းစင္တဲ႔ ေကာင္းကင္ျပင္မွာ သန္တူလရဲ႕
လျပည္႔လက ဝင္းဝင္းပပနဲ႔ ထိန္ထိန္သာလို႔။ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာေတာ႔ … ။ ။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ျမတ္ပန္းႏြယ္
37 comments:
ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္လူမ်ိဳးမွာမွ မရွိတဲ့ ျမန္မာ့ ရိုးရာ ပြဲေတာ္ ဆင္ႏြဲေနပံုကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္မိတယ္
ကိုယ္တိုင္ ပြဲေဈးထဲ ေလွ်ာက္လည္ေနရသလိုလို ..ထံုးစံအတိုင္း မထင္မွတ္ထားတဲ့ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔
အဆံုးထိေအာင္ စြဲေခၚသြားႏိုင္တဲ့ ဇတ္လမ္းေကာင္း တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေနျပန္ေရာ ၊ အဆင္ေျပပါေစ ။
ထင္မွတ္မထားတယ့္ အဆံုးသတ္ေလးနဲ ့ ဖမ္းစားလိုက္တယ္..အဲဒီေကာင္ေလး မွန္ပါတယ္
ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာအမရယ္
မျမတ္ေရ.. "ႏွလံုးသားမွာ ၾကတ္တဲ့လ" တဲ့ . ေခါင္းစဥ္ေလးကတည္းက စိတ္၀င္စားလာတာ .. ေနာက္ဆံုးေပါင္းဖက္မယ္ထင္ခဲ့မိတာ .. အလယ္ေရာက္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းအကြက္ေလး က ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္ ..ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ မထင္မွတ္တဲ့ အေမးေလးနဲ႔ အဆံုးသတ္ထားတာ သေဘာက်မိတယ္ အမ၊
လူ႔စရိတ္တစ္ခုကို လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္လံုးနဲ႔သာ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ဟန္၊ အမူ၊ အယာေတြနဲ႔ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သင္ခန္းစာေလး ရသြားတယ္ မျမတ္ ။ :)
မျမတ္ပန္းႏြယ္ေရးလိုက္ရင္ ဇာတ္အိမ္အဆံုးသတ္ကို မွန္းရ ခက္တာခ်ည္းပဲ . . . အျမဲ စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္ ။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဒီတစ္ပုဒ္မွာ ျမန္မာ့ရိုးရာပြဲေတာ္ ဆင္ႏြဲ ေနပံုကို ေဖာ္က်ဳးထားတာ အသက္၀င္လွတယ္ဗ်ာ ။
ေလးစားပါတယ္ ။ အားေပးေနပါဦးမယ္ ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ဗညားရွိန္
့ညီမေရ. ဝါရင့္စာေရးဆရာမတေယာက္ပါပဲ. ညက္ေညာေျပျပစ္တဲ့ အေရးအသား. ထူးျခားတဲ့ဇာတ္အိမ္တည္ပံု. ခန္ ့မွန္းလို ့မရတဲ့ဇာတ္သိမ္း. ျပီးေတာ့ လူ ့အတၱကိုပါ ပါးပါးေလးျပသြားတာ လွလိုက္တာညီမရယ္.
Hi Myat,
This is a great story as ever. Really enjoyable story with unexpected twist and ending. Bravo, Myat!
အရမ္းေကာင္းပါတယ္ မျမတ္ပန္းႏြယ္ေရ။ ဝတၱဳေကာင္းေလးေတြ အၿမဲဖတ္ခြင္႔ေပးေနတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္လည္း အၿမဲအားေပးေနပါ႔မယ္။
ႏွစ္သက္စြာဖတ္ခဲ႔ပါတယ္ ညီမေရ။ ဝတၱဳကေလးက ေဖာ္က်ဴးထားပံုကေလးလည္းလွ၊ ေပးခ်င္တဲ႔ မက္ေဆ႔ခ်္ကေလးကလည္းလွနဲ႔ တကယ္႔ကို ဝါရင္႔တစ္ေယာက္ရဲ႔ လက္ရာအတိုင္းပါပဲ။မတန္ခူးေျပာသလို လူ႔အတၱကိုပါးပါးေလးျပသြားလိုက္တာမ်ား သိပ္ကိုပညာသားပါပါနဲ႔လွလိုက္တာ။
အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ဆက္ၿပီးေရးပါ။ အားေပးေနပါတယ္ မမျမတ္။
အရမ္းေကာင္းတယ္ မၿမတ္ပန္းႏြယ္ရယ္။ ဝတၱဳကေလးက ဇာတ္အိမ္ကေလးကလည္း လွ၊ ေရးဖြဲ႔ထားပံုကေလးကလည္းလွနဲ႔ ဖတ္ေနရင္း ၿပီးသြားမွာေတာင္ စိုးရိမ္မိတဲ႔အထိပါ။ မထင္မွတ္တဲ႔ အလွည္႔အေျပာင္းေလးေတြနဲ႔ ဖမ္းစားထားတာလည္း စာဖတ္သူကို ေက်နပ္မႈတစ္ခု ရသြားေစတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ၿမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္ကို ေဖာ္က်ဴးထားပံုဟာလည္း အသက္ဝင္လွပါတယ္။ လူ႔စရိုက္၊ လူ႔အတၱ နဲ႔ လူေတြရဲ႕အေၾကာင္းကို အၿမင္ေတြ အထင္ေတြနဲ႔ ဆံုးၿဖတ္သတ္မွတ္လို႔ မရဘူးဆိုတဲ႔ အသိေလး ေပးသြားပံုကေတာ႔ စာေရးသူရဲ႕ တကယ္႔ မာစတာာပိစ္ပါပဲ။ ေစာင္႔ေမ ွ်ာ္ဖတ္ရက်ိဳးနပ္ပါေပတယ္။ အၿမဲတမ္းလည္း အားေပးေနပါတယ္ရွင္။
ေလးစားစြာနဲ႔
i love this novel
I really love this story, Myat.
Great story, strong background and twist. Your stories are always amazing. I really like your writing style and really encourage you to write in local published magazines.
အရမ္းေကာင္းတဲ႔၀တၳဳေလးပါ။
အားလံုးေျပာၾကသလိုပဲ ဇာတ္သိမ္းမွာ မထင္မွတ္တဲ႔ အလွည္႔ေလးက ဒီ၀တၳဳေလးကို ပိုလုိ႔ အသက္၀င္ေစ လွပသြားေစတယ္။ ျမတ္ရဲ႕ ညက္ေညာေျပျပစ္တဲ႔ အေရးအသားေတြကေတာ႔ တကယ္႔ စာေရးဆရာေရးလက္အစစ္ပါပဲ။ အၿမဲပဲ ဂုဏ္ယူေလးစားရင္း အားေပးေနပါတယ္။ ေနာက္ထပ္အမ်ားႀကီးလည္းဖတ္ခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို အျပစ္မယူခ်င္တဲစိတ္ နဲ့ အျပစ္ကေနလြတ္ေအာင္ကာကြယ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ အဲ့ဒီအတၱ စိတ္ေတြကေတာ့ ဖုံုးလႊမ္းေနတတ္တာပါပဲ အမွန္တရားကိုျမတ္နိုးျခင္းနဲ့ ဖြင့္ခ်နိုင္တဲ ့ စိတ္အင္အား ေလးက ရွိေနလို ့သာ ဒီလိုလုပ္ျဖစ္တာမလား အရမ္းေကာင္းတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲဗ်ာ။
အရမ္းကို ေကာင္းပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ တကယ္႔ဝတၱဳေကာင္းတစ္ပုဒ္ပါပဲဆိုတာထက္ တျခားခ်ီးက်ဴးစရာစကား ရွာမေတြ႕ေတာ႔လို႔ပါ။ ဒီလို ရသဝတၱဳေကာင္းေလးေတြကို ဖတ္ခြင္႔ရတဲ႔အတြက္ မျမတ္ပန္းႏြယ္ကို ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ေနာက္ေနာင္လည္း ဝတၱဳေကာင္းေလး မ်ားစြာကို ေရးသားႏိုင္ပါေစ။ ယခုထက္ပိုၿပီးေတာ႔လည္း ေအာင္ျမင္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းခဲ႔ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
အမ ျမတ္ေရ...
၀တၳဳေလးက စ၊ လယ္၊ ဆုံး အားလုံး(အရမ္းေကာင္း)ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...
စာဖတ္သူကုိ ေျပေျပေလးနဲ႔ အဆုံးအထိပါေအာင္ဆြဲေခၚသြားႏုိင္တယ္...
ဖတ္ရင္းနဲ႔ ဘာမ်ားဆက္ျဖစ္လာမလည္းေပါ႔...ေနာက္ပုိင္းဘာျဖစ္လာမယ္
ဆုိတာကုိၾကိဳတင္ခန္႔မွန္းလုိ႔မရေအာင္ ေရးဖြဲ႕တတ္တဲ႔ အမျမတ္ရဲ႕ အေရးအသား
ေလးေတြကုိ အရမ္းသေဘာက်မိတယ္ အမေရ...၀တၳဳေကာင္းေလးေတြဖတ္ခြင္႕
ရလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင္႔
ရာဇာေထြး
ေခါင္းစဥ္းေပးတာေလး သေဘာက်လိုက္တာျမတ္.. ဇာတ္လမ္းနဲ႕ လိုက္ဖက္တယ္ ... :)
အားေပးလွ်က္ပါ ျမတ္ေရ..
ၿမတ္ေရ ဝထၳဳေလးက စိတ္ဝင္စားဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္း ပုံေဖာ္ေရးသားတဲ့ ရသေလးကို ခံစားရတယ္။ တကယ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ ဘုရားပြဲထဲေရာက္သြားသလုိပဲ။ အဟဲ ဒါေပမယ့္ သူခုိးမ ေလးကိုေတာ့ မဖမ္းရက္ဘူးဗ်ာ။
မ ေရ .....
ေခါင္းစဥ္ေလး ျမင္ကတည္းက
အရမ္းဖတ္ခ်င္ေနခဲ႔တာ ....ကုိယ္ကလဲ
ဒီရက္ထဲ အိမ္လည္ေတာင္ ဘယ္ကုိမွ
မထြက္ျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔ မျမတ္ပို႔စ္အသစ္ေလးလဲ
မျမင္ခဲ႔မိဘူးရယ္ ....ညေလးစီပံုးမွာ
မျမတ္လာေရးထားတာေလးလဲ ေတြ႔ရတယ္..
မျမတ္ကိုလဲ အရမ္းသတိရေနတုန္း
၀တၳဳတိုေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ဖတ္ရတာ
အလြမ္းေျပသြားတယ္ ေျပာရမယ္ :)))
တကယ္ပါ ...အရမ္းသတိရေနခဲ႔တာ..
မျမတ္လက္ရာေလးေတြကိုလဲ သတိတရနဲ႔
အျမဲေမွ်ာ္ေနခဲ႔တာ ... ညေလး ဒီဘေလာ႔ဂါ
၀ုိင္းထဲကုိ စေရာက္ခါစ လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္
ေလာက္ကတည္းက အေရးအသားႏူးည႔ံပုိင္
ႏုိင္လြန္းတဲ႔ ေျပျပစ္လြန္းတဲ႔ မျမတ္လက္ရာ
ကဗ်ာေလးေတြ ၀တၳဳတုိေလးေတြကို အားၾကီး
စြဲလန္းခဲ႔ရတာ ....တစ္ပုဒ္နဲ႔တစ္ပုဒ္
မထပ္ေစရပဲ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ
မက္ေဆ႔ခ်္ ေပးထားတာေလးေတြ အရမ္း
ေကာင္းတယ္ .....:))))
အတုိင္းထက္ အလြန္ကိုႏွစ္သက္မိတယ္ ..:)))
အျပစ္ေျပာစရာ မရွိေအာင္ ျပီးျပည္႔စံုပါေသာ
မျမတ္ရဲ႕လက္ရာေတြကို အျမဲေမွ်ာ္ေနပါတယ္ေနာ္..
ဆက္လက္ထုဆစ္ႏုိင္ပါေစ မ ေရ .....
ညေလးက မ ရဲ႕ အျမဲတမ္းပရိတ္သတ္ပါ :)
တခါတခါေတာ႔လဲ မ ကိုအျပင္မွာ
သိပ္ေတြ႔ဖူးခ်င္တာပဲဗ်ာ :))))
ခ်စ္တဲ႔ မုိးနတ္ၾကယ္စင္
မ ေရ .....
ေခါင္းစဥ္ေလး ျမင္ကတည္းက
အရမ္းဖတ္ခ်င္ေနခဲ႔တာ ....ကုိယ္ကလဲ
ဒီရက္ထဲ အိမ္လည္ေတာင္ ဘယ္ကုိမွ
မထြက္ျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔ မျမတ္ပို႔စ္အသစ္ေလးလဲ
မျမင္ခဲ႔မိဘူးရယ္ ....ညေလးစီပံုးမွာ
မျမတ္လာေရးထားတာေလးလဲ ေတြ႔ရတယ္..
မျမတ္ကိုလဲ အရမ္းသတိရေနတုန္း
၀တၳဳတိုေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ဖတ္ရတာ
အလြမ္းေျပသြားတယ္ ေျပာရမယ္ :)))
တကယ္ပါ ...အရမ္းသတိရေနခဲ႔တာ..
မျမတ္လက္ရာေလးေတြကိုလဲ သတိတရနဲ႔
အျမဲေမွ်ာ္ေနခဲ႔တာ ... ညေလး ဒီဘေလာ႔ဂါ
၀ုိင္းထဲကုိ စေရာက္ခါစ လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္
ေလာက္ကတည္းက အေရးအသားႏူးည႔ံပုိင္
ႏုိင္လြန္းတဲ႔ ေျပျပစ္လြန္းတဲ႔ မျမတ္လက္ရာ
ကဗ်ာေလးေတြ ၀တၳဳတုိေလးေတြကို အားၾကီး
စြဲလန္းခဲ႔ရတာ ....တစ္ပုဒ္နဲ႔တစ္ပုဒ္
မထပ္ေစရပဲ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ
မက္ေဆ႔ခ်္ ေပးထားတာေလးေတြ အရမ္း
ေကာင္းတယ္ .....:))))
အတုိင္းထက္ အလြန္ကိုႏွစ္သက္မိတယ္ ..:)))
အျပစ္ေျပာစရာ မရွိေအာင္ ျပီးျပည္႔စံုပါေသာ
မျမတ္ရဲ႕လက္ရာေတြကို အျမဲေမွ်ာ္ေနပါတယ္ေနာ္..
ဆက္လက္ထုဆစ္ႏုိင္ပါေစ မ ေရ .....
ညေလးက မ ရဲ႕ အျမဲတမ္းပရိတ္သတ္ပါ :)
တခါတခါေတာ႔လဲ မ ကိုအျပင္မွာ
သိပ္ေတြ႔ဖူးခ်င္တာပဲဗ်ာ :))))
ခ်စ္တဲ႔ မုိးနတ္ၾကယ္စင္
နည္းပညာ ရပ္၀န္းစံုကုိ နာမည္ေကာ၊ လိပ္စာေကာ ေျပာင္းလဲလုိက္ပါၿပီခင္ဗ်ာ။ IT Field Network လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘေလာ့လိပ္စာေလးကုိ ေျပာင္းလဲ ၾကည့္႐ႈေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေက်းဇူးပါ။
ဘေလာ့လိပ္စာအသစ္မွာလည္း အလွသစၥာပန္းပြင့္မ်ားကုိ လင့္ခ္ခ်ိတ္ထားပါတယ္။
www.itfieldnet.blogspot.com ကုိလာေရာက္အားေပးပါဦး။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေကာင္းထက္ထြန္း
၁ႏွစ္ေလာက္ၾကာေနျပီလားလို႔ အစ္မ ပိုစ့္မတင္တာ ;)
ဆီမီးထြန္းေနတာေလးေတြ ကို မ်က္လံုးထဲ ျမင္မိေတာ့ ရြာကိုျပန္ခ်င္သြားတယ္ ။
ဝတၴဳေလးေတြ ကေတာ့ အရင္လို ေကာင္းေနတုန္း အစ္မေရ ။
ေခါင္းစဥ္ေလးေၾကာင့္ေရာ၊ ေကာင္မေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္း သေဘာက်ခ်စ္ခင္ၿပီး ဗြီဒီယိုုလိုုက္ဆြဲတာကိုု ဖတ္မိၿပီးကတည္းက အဆိုုးတစ္ခုုခုုျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္မိေပမဲ့ ဒီလိုု ဇာတ္သိမ္းမယ္လိုု႔ မေမ ွ်ာ္လင့္မိတာရယ္... ဖတ္လိုု႔ အရမ္း ေကာင္းပါတယ္ အစ္မ။ ေနာက္လည္း ဒီလိုုမ်ိဳး ဇာတ္လမ္းေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ဆက္ေရးပါဦးေနာ္။
တကယ္အႏွစ္သာရရွိၿပီး ဖတ္ေကာင္းတဲ့ ၀တၳဳေလးပါပဲ.. အလည္ေရာက္တဲ့အခိုက္ ဖတ္ခြင့္လိုက္ရတာ.. ေက်နပ္မိပါတယ္..။
မ ေရ .....ညေလး မန္႔ထားတာလဲ ရဘူးဗ် ..
ညစ္ထွာ :(((((
အရမ္းကို ရသေေျမာက္ျပီး ဇာတ္ကေေတာ္ေတာ္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ တာကိုေတြ႕ရတယ္ .ေလာကၾကီးမွာ အ ေပၚယံကိုၾကည့္ျပီး ဘာကိုမွ ယံုစားလို့မရတာကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ သာေစတယ္ ။ ျမတ္ ေျပာသလိုပဲ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႔တင္ လက္ခံလို့မရတဲ႔ အျဖစ္ေတြ ျဖစ္သြားတာ တကယ္ေတာ့ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းၾကလြန္းလို႕ေလ ။ ျမတ္ ရဲ႕စာေတြက ပရိတ္သတ္ကို အဖိုးတန္message တခုခု အျမဲေပးတယ္ ။ စာအုပ္ေလးေတြအျဖစ္ ျမင္ ခ်င္ လွ ျပီ။ ေစာင့္ ေမွ်ာ္ ေနမယ္ ေနာ္
သရုပ္ေဖာ္ဝတၱဳေကာင္းကေလး တစ္ပုဒ္ပဲ ျမတ္ေရ။ ဒီတစ္ပုဒ္မွာေတာ႔ စာေရးသူရဲ႕ပညာကို အရမ္းေလးစားသြားရပါၿပီ။ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ထိထိမိမိသရုပ္ေဖာ္သြားတာ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ရွိလွတယ္။ အရမ္းကိုႏွစ္သက္ပါတယ္ မျမတ္။
ဝတၱဳကေလးက ေကာင္းလိုက္တာ မမ။ ျမင္းမိုရ္ပြဲေတာ္ကို ညီမေလးလည္း လြမ္းသြားတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက အတူတူသြားခဲ႔တာကို သတိရမိတယ္။ ဒီတစ္ခါ သီတင္းကၽြတ္မွာ တစ္ေခါက္သြားဦးမယ္ မမ။
ဒီ၀တၳဳေလးကုိ အစ္မဘေလာ့မွာတင္ကတည္းက ေကာ္ပီေပ့စ္လုပ္ထားတာ။ အလုပ္ေတြက ရႈပ္ေနတာနဲ႕ ဖတ္မယ္ ဖတ္မယ္ဆုိၿပီး မဖတ္ၿဖစ္ခဲ့တာ။ မေန႕ညကေတာ့ ေအးေအးလူလူရွိတာနဲ႔ သိမ္းထားတဲ့ဖိုင္ေလးဖြင့္ၿပီး ဖတ္ၿဖစ္လုိက္တယ္။
ပြင့္ပြင့္လင္းလငး္ေၿပာရရင္ အစပုိင္းမွာ ဖတ္ရတာ သိပ္စိတ္မပါဘူး။ ပုံမွန္ေရးရုိးေရးစဥ္အခ်စ္ဇာတ္လမ္းပုံစံမ်ိဳးလို႔ပဲ ထင္ခဲ့မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းအလယ္ေလာက္ကစၿပီး ဒီဇာတ္လမ္းက တစ္ခုခုထူးၿခားေတာ့မယ္ဆုိတာ ရိပ္မိလာတယ္။ ဆြဲေဆာင္မႈကလည္း ပုိပုိ ပုိပိုတက္တက္လာတယ္။
ဇာတ္သိမ္းမွာေတာ့ မထင္ထားတဲ့အလွည့္မ်ိဳးနဲ႕ သိမ္းခ်လုိက္ေတာ့ သေဘာက်လိုက္တာ။ ကုိယ္တိုင္က အုိဟင္နရီ၀တၳဳမ်ိဳးေတြ၊ ဆရာႀကီးဦးသုခတုိ႔ ၀တၳဳမ်ိဳးေတြ ဇာတ္လမ္းအလွည့္၀တၳဳေတြကုိ ၿမတ္ၿမတ္ႏုိးႏုိးဖတ္တတ္သူဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်မိတယ္အစ္မေရ…။
တစ္ခုပဲ….အရင္၀ထၳဳေတြေလာက္ေရးထားတာ စာသိပ္မေခ်ာသလိုခံစားမိတယ္။ အစ္မ ေလာၿပီး ၀ါက်ေခ်ာေအာင္ ၿပန္မစစ္မိတာနဲ႔တူပါတယ္။
လူ႔သဘာဝကို ထင္ဟပ္ျပသြားတဲ႔ဝတၱဳကေလးပါပဲ။အခ်စ္ဝတၱဳေလးတစ္ပုဒ္လို႔ထင္ခဲ႔တာ။အခ်စ္ေတာ႔အခ်စ္ပါပဲ။ဒါေပမယ္႔ စိတ္မေကာင္းစရာအခ်စ္။
ဝတၱဳကေလးကအရမ္းလွတယ္။
အေရးအသား၊တင္ျပပံု၊ဆြဲေခၚသြားပံုေတြအားလံုး အဆင္ေျပတယ္။ရသလည္းေျမာက္တယ္။အၿမဲအားေပးေနပါတယ္။
ဇာတ္အိမ္ေလးဖြဲ႕စည္းထားတာအရမ္းေကာင္းျပီး စာဖတ္သူကိုေတာက္ေလ်ွာက္ဆြဲေခၚသြားတယ္။မထင္မွတ္တဲ့ဇာတ္ကြက္ေလးနဲ႕ဇာတ္သိမ္းသြားတယ္။အရမ္းအရမ္းၾကီးကိုသေဘာက်မိပါတယ္ မမျမတ္ေရ။ ၾကိဳက္စ္ ၾကိဳက္စ္
မထင္မွတ္တဲ႔ အလွည္႔အေျပာင္းေလးကို သေဘာက်စြာနဲ႔ ဖတ္သြားခဲ႔တယ္။ မပန္းႏြယ္ဆီကေန ဒီလို လက္ရာေလးေတြကို အၿမဲတန္း ေမ ွ်ာ္လင္႔ေနပါတယ္။ ရသ၀တၱဳေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ။
Post a Comment