ျမတ္ႏိုးမႈလက္ေဆာင္

ဘာမွမရွိေသာ မနက္ျဖန္ အလြတ္တစ္ခုထဲသို႔ ေမ ွ်ာ္လင္႔ျခင္းအခ်ိဳ႕ကို ထည္႔လိုက္သည္။

မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္၍ ထားလိုက္ေသာေၾကာင္႔ အိပ္စက္ျခင္းတို႔၏ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားရေပဦးမည္။ အိပ္မက္တို႔၏ အရွင္သခင္ျဖစ္ေသာ အိပ္မက္ေစာင္႔နတ္သမီးသည္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ေတးသံတို႔ျဖင္႔ အိပ္မက္တို႔ကို ညဦးယံသို႔ ယူေဆာင္လာေပလိမ္႔မည္။ အိပ္မက္တို႔သည္ပင္လ ွ်င္ ည၏ တန္ဆာပလာျဖစ္၏။

အိပ္မက္ထဲတြင္ ခ်စ္သူ႕လက္ကို ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ကာ အဆံုးအစမရွိေသာ မိုးေကာင္းကင္ထဲ၌ ေျပးလႊားေနမိသည္။ တိမ္ျဖဴျဖဴတစ္အုပ္ႏွင္႔ ေတြ႕၏။ ခ်စ္သူက သူ၏ လက္တုို႔ျဖင္႔ တိမ္ေတြကို ထိေတြ႕ေဆာ႔ကစားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်နပ္စြာျဖင္႔ လွလွေလး ၿပံဳးသည္။ ခ်စ္သူ၏ အျပံဳးတို႔ေၾကာင္႔ တိမ္တို႔သည္ ရိုက်ိဳးဝပ္တြားစြာ ခယလ်က္ ခရီးဆက္ကုန္ၾက၏။

ႏွင္းဆီပန္းရနံ႔တို႔ျဖင္႔ ထံုမႊမ္းေနေသာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုထဲသို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ ဆူးမရွိေသာ ႏွင္းဆီ နီနီရဲရဲ တစ္ပြင္႔အား ခ်စ္သူက ခူးယူၿပီးေနာက္ ကၽြန္မ၏ ဆံႏြယ္ထက္တြင္ ပန္ဆင္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်စ္သူက သဲ႔သဲ႔ေလး ၿပံဳး၏။ ခ်စ္သူ၏ အၿပံဳးတို႔ေၾကာင္႔ လွပေသာ ေရာင္စံုလိပ္ျပာတို႔သည္ ပန္းဥယ်ာဥ္ထက္တြင္ ဝဲပ်ံကခုန္ၾကေလသည္။

ေတာင္တန္းစိမ္းစိမ္းတို႔ေပၚ ေရာက္လာခဲ႔ၿပီ။ ေတာင္က်စမ္းေရတို႔သည္ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနၾက၏။ စမ္းေရတို႔၏ ဂီတေရစီးသံေၾကာင္႔ ခ်စ္သူက ပါးလ်ေသာ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးတစ္စံု ေကြးညႊတ္သြားရံု ၿပံဳးလိုက္သည္။ ထိုအခါ ခ်စ္သူ၏ ေမးေစ႔မွ အခ်ိဳင္႔ေလးကို ပီပီျပင္ျပင္ ျမင္လိုက္ရ၏။ ခ်စ္သူ၏ အၿပံဳးေၾကာင္႔ ေရႊေရာင္ငါးကေလးမ်ား ကူးခတ္ကုန္ၾကသည္။

ေဆာင္းတြင္း အိပ္မက္သည္ ကေယာက္ကယက္ ရွိလွ၏။ အိပ္ရာထက္တြင္ ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနမိသည္။ ညသည္ တစ္ဝက္ပင္ မက်ိဳးေသးပါ။ အျပင္ဖက္တြင္ အရိုးခိုက္ေအာင္ ေအးေနေပလိမ္႔မည္။ ျပတင္းတံခါးမွ တဆင္႔ ႏွင္းတို႔ က်ေနသည္ကို  မႈန္မႈန္ဝါးဝါး လွမ္းျမင္ေနရသည္။

ခ်စ္သူ၏ အမည္နာမအား ႏွလံုးသားထက္တြင္ ကဗၺည္းတင္ထားမိ၏။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟူသည္ ခ်စ္ျခင္း၏ေနာက္တြင္ ေမတၱာတရားရွိသည္ဟု ေျပာခ်င္တာမ်ားလား။ ကၽြန္မကေတာ႔ ထိုသို႔ ယူဆလိုက္သည္။

ခ်စ္သူ၏ အၿပံဳးတို႔သည္ နံနက္ခင္းတြင္ အဦးဆံုး ျမင္ေတြ႕ရေသာ ေနေရာင္ျခည္ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူ၏ အၿပံဳးတို႔ျဖင္႔ ႏွလံုးေသြးတို႔ ေႏြးေထြးရ၏။ ခ်စ္သူ၏ အျပံဳးတို႔သည္ပင္လ ွ်င္ အိပ္မက္တို႔၏ သခင္၊ ေမ ွ်ာ္လင္႔ခ်က္အေပါင္း၏ ေရေသာက္ျမစ္ ၿပီးေတာ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေပါင္း ျမစ္ဖ်ားခံရာအရပ္ေဒသ ျဖစ္ေနျပန္သည္။

အဖိုးတန္ ရတနာပစၥည္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ စိန္၊ေရႊ၊ေက်ာက္သံပတၱျမားတို႔အား တန္ဖိုးျဖတ္ရာတြင္ ရတီျဖင္႔ တိုင္းတာၾကသည္။ ကၽြန္မကေတာ႔ ေလာကတြင္ ရွိရွိသမ ွ်ေသာ အဖိုးတန္ ရတနာတို႔အနက္ ေမတၱာတရားသည္ ရတီအျမင္႔ဆံုး ရတနာတစ္ပါးဟု ဆိုခ်င္သည္။

ဆံပင္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ရွည္လာသည္။ တရားသေဘာတို႔ ပါးလ်ကုန္ၾကၿပီ ထင္၏။ လက္ရွိ အခ်ိန္ တဒၤဂေလးမွာပင္ ဆံပင္ေတြ ရွည္လာေနသည္ကို သတိျပဳမိသင္႔သည္။ ပစၥဳပၸန္ကို လႊတ္ခ်လိုက္မိသည္ႏွင္႔ စိတ္တို႔သည္ မေရတြက္ႏိုင္ေသာ အဟုန္ျဖင္႔ ခ်စ္သူရွိရာ အရပ္သို႔ ဦးတည္ထြက္ခြာသြားၾကသည္။

အိပ္မေပ်ာ္သူတို႔အဖို႔ ညတာသည္ ရွည္စၿမဲ ျဖစ္သည္။ ဇြတ္မွိတ္အိပ္ဖို႔ ဆႏၵမရွိေတာ႔သည္႔ တစ္ေရးႏိုးညေတြလည္း မ်ားခဲ႔ၿပီ ျဖစ္၏။ ထိုညမ်ားတြင္ စိတ္ဇက္ႀကိဳးတို႔အား အသာေျဖခ် ထားလိုက္ေတာ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္မွလည္း ခပ္ဖြဖြေလး ေရရြတ္အမိန္႔ေပးမိစၿမဲ။

  အလင္းထက္ျမန္ေသာ အရွိန္ျဖင္႔ ခ်စ္သူထံ ကဆုန္ေပါက္ ေျပးေစ .. 

ဒီလိုႏွင္႔ အာရံုက်င္း၍ အလင္းေရာက္ေတာ႔မည္။ မနက္ျဖန္ကို ေခ်ာင္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဘာမွ ရွိမေနသည္႔ အလြတ္တစ္ခု မဟုတ္ေတာ႔။

အလို .. ခ်စ္သူ႔လက္ႏွင္႔ ပ်ိဳးထားေသာ ေမ ွ်ာ္လင္႔ျခင္း သစ္ပင္ငယ္ေလးက ေနေရာင္ျခည္ကို ငံ႔လင္႔ေနသည္ေကာ။ ။

ေလးစားစြာျဖင္႔

ျမတ္ပန္းႏြယ္