ဖြဲ႕သူ႕သစၥာ

သမုဒၵရာ ေရဇလာတြင္

လြင္႔ကာေၾကြပ်က္ ေရတစ္ပြက္သို႔

ျဖစ္ပ်က္မစဲ တည္မၿမဲသည္႔

ဒြန္တြဲတံထြာ သခၤတာႏွင္႔

ခႏၶာဓမၼ အနိစၥဟု

စိတ္မွသိျမင္ ဥာဏ္ဆင္ျခင္ခဲ႔ ။ ။

ငါ၏ခႏၶာ မၿမဲပါလည္း

ရင္မွာဖြဲ႕သီ စာပန္းခ်ီႏွင္႔

စင္ၾကည္ေမတၱာ ေတးကဗ်ာသည္

ခႏၶာပ်က္သုဥ္း ကြယ္ကာျပဳန္းလည္း

တည္ဦးမည္ဟု ဓိဌာန္ျပဳမိ

ငါ၏သစၥာ ထက္ေစပါေၾကာင္း

ရင္မွာညြတ္ေပ်ာင္း ဆုေျခြေတာင္း၏ ။ ။

ေလးစားျခင္းျဖင္႔

ျမတ္ပန္းႏြယ္

မန္းေဒး

ႏိုးကတည္းက ေခ်ာင္းဆိုးေနတာ တရစပ္။ ညတုန္းကေတာ႔ အေကာင္းႀကီးပါ။ ႏိုးလာေတာ႔မွ လည္ေခ်ာင္းထဲကကို ယားၿပီး ဆိုးေနေတာ႔တာ။ ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆးယူေသာက္လိုက္မိတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ ဘာအခန္႔မသင္႔တယ္မသိ။ ေခါင္းထဲကမူးလာပါေလေရာ။

ေခါင္းအံုတာေတြ ေျပလိုေျပျငား ေရသြားခ်ိဳးလိုက္တယ္။ ရိုးရိုးတန္းတန္း ေရသြားခ်ိဳးတာဆို ဘာမွ ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ အခုေတာ႔ ဂီတသံစဥ္ေလး နားေထာင္ရင္း ေရခ်ိဳးမယ္လို႔ ကြန္႔လိုက္မိတယ္။ ဖုန္းကို မ်က္ႏွာသစ္ေၾကြကန္အထက္က မ်က္ႏွာသစ္ေဆးဗူးေလးေတြ၊ သြားတိုက္ေဆး၊ သြားတိုက္တံေလးေတြ တင္ထားတဲ႔ စင္ေပၚ တင္လိုက္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ဒီလိုယူလာၿပီး တင္တာပါပဲ။ ဒီေန႔မွပဲ ဖုန္းက အဲဒီေၾကြကန္ထဲ ျပဳတ္က်ပါေရာ။ အစကတည္းက အလုပ္သိပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ႔တဲ႔ ဖုန္းပါဝါခလုတ္ႀကီးက လံုးဝကို ပ်က္သြားေတာ႔တယ္။ ဖုန္းမွာ Lockခ်လို႔လည္း မရ၊ Screen Shot ရိုက္လို႔ကလည္း အဆင္မေျပေတာ႔ဘူး။ အုိင္ဖုန္း 5Sထြက္ေနၿပီ ဆိုေပမယ္႔ ဒီ အိုင္ဖုန္း5 ကိုင္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတာ။ ေလ ွ်ာက္ထားတဲ႔ လိုင္းက ႏွစ္ႏွစ္စာခ်ဳပ္ဆိုေတာ႔ ေနာက္ထပ္ ရွစ္လေလာက္ေတာ႔ က်ိတ္မွိတ္သည္းခံၿပီး ကိုင္ေပေရာ႔။

ဖုန္းျပဳတ္က်တာကို တေရးတယူလုပ္လိုက္မိတာနဲ႔ တိုင္မင္ေတြက လြဲကုန္ျပန္ေရာ။ ၈နာရီေလာက္မွာ ေရခ်ိဳးၿပီးရမယ္။ ေနာက္ ဘုရားရွိခိုး၊ ရွစ္နာရီခြဲရင္ အိမ္ကထြက္။ အဲသည္လို မွန္းထားတာကေန တကယ္တမ္း ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ႔ ၈နာရီ၁၀မိနစ္။ ေရကိုကပ်ာကယာသုတ္၊ ေတြ႕ရာအက်ီၤတစ္ထည္ကို ခပ္သုတ္သုတ္ေကာက္စြပ္ၿပီး မေန႔တုန္းကဝတ္ထားတဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီပဲ ျပန္ေကာက္ဝတ္လိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာကိုေတာ႔ ဘာမွလူးမေနေတာ႔ဘူး။ ေနာက္က်ေနၿပီကိုး။

နယ္ေက်ာ္ၾကသူမ်ား

ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္လာသည့္ ေနေရာင္က မ်က္ႏွာေပၚတည့္တည့္သို႕ က်လာေသာေၾကာင့္ မ်က္စိကို မဖြင့္ခ်င္ဖြင့္ခ်င္ႏွင့္ သူဖြင့္လုိက္ရသည္။ အိပ္ေနလ်က္မွ ျခင္ေထာင္ကိုလွပ္ၿပီး စားပြဲေပၚမွနာရီကိုလွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။

“၈ နာရီခြဲ”

ပံုမွန္ဆိုလွ်င္ မနက္ ၅ နာရီ သူထေနက် ျဖစ္သည္။ ေျခာက္နာရီအမီွ ဂိတ္ထိုးရသည္ကိုး။ သည္ေန႕ေတာ့ ဂိတ္ထိုးစရာ မလိုသျဖင္႔ နာရီကိုပင္ ႏႈိးစက္ေပးမထားခဲ့။ တကယ္တမ္း ဂိတ္ထိုးရမည္ဆိုလွ်င္လည္း သူထႏိုင္မည္မဟုတ္။အေတြးေပါင္းေျမာက္ျမားစြာျဖင့္ ခ်ာခ်ာလည္ေနခဲ့သည္မွာ မနက္ ၄ နာရီေက်ာ္သည္အထိ။ စုစုေပါင္းအိပ္ခ်ိန္ ၄ နာရီသာသာခန္႔မွ်သာ ႐ွိထားေသာ သူ႕အဖို႕ အိပ္ေရးမဝလွေသာ္လည္း သြားစရာကိစၥက ႐ွိေနေသာေၾကာင့္ အိပ္ယာမွ လူးလဲထလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ၿပီးေနာက္ ေရအိမ္ခဏဝင္သည္။ ေရအိမ္မွအထတြင္ ေခါင္းထဲ မိုက္ကနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြား၏။ ခါတိုင္း ညဘက္ေတြမွာ သူေသာက္တာ နည္းနည္းမ်ားသြားသည့္အခါ ျဖစ္တတ္သည့္ ေဝဒနာမ်ိဳး။ သည္တစ္ခါမူးျခင္းမွာ အရက္ေၾကာင့္ မဟုတ္။ အစာမ႐ွိျခင္းႏွင့္ အိပ္ေရးမဝျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း သူသိ္သည္။ 

"ပိုက္ဆံမကုန္ပဲ ဒီလိုနည္းနဲ႕လည္း အရက္နာက်လို႕ရသကိုး" ဟု ေတြးရင္း သူၿပံဳးလိုက္မိသည္။

ငါးေလးတစ္ေကာင္ဖမ္းမိတယ္

က်ဳပ္ ေသခ်င္ၿပီ၊ ေသခ်င္ၿပီ၊ ေသခ်င္ၿပီဗ်ာ။ ေနမထူး၊ ေသမထူးတဲ႔ ဘဝမွာ ဘာလို႔မ်ား က်ဳပ္က ရွင္သန္ေနရဦးမွာလဲ။ အျမန္ဆံုးသာ ေသလိုက္ခ်င္ရဲ႕။ တကယ္ဆို မေန႔ကတည္းက က်ဳပ္ေသခဲ႔ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အခုေတာ႔ ဒုကၡဝဋ္ဆင္းရဲေတြထဲမွာ က်န္ရစ္ရွင္သန္ေနရေလေတာ႔ က်ဳပ္က ကံဆိုးသူလား၊ ကံေကာင္းသူလား။

ကမာၻဟာ ရြာႀကီးတစ္ရြာတဲ႔။ ဟုတ္မယ္။ ကမာၻႀကီး အဲသည္ေလာက္ က်ဥ္းသြားလို႔သာ က်ဳပ္တို႔လည္း ဒီ ၄ေပသာသာေလာက္ရွည္၊ ၂ေပေလာက္က်ယ္ၿပီး၊ ၂ေပေလာက္နက္တဲ႔ ဒီပလစ္စတစ္ဗံုးႀကီးထဲမွာ ေန ေနရတာေပါ႔။ က်ဳပ္တို႔ တစ္ခ်ိဳ႕အမ်ိဳးေတြေတာ႔ က်ယ္ေျပာတဲ႔ ကန္ႀကီးေတြထဲမွာ လတ္ဆတ္တဲ႔ ေလကိုရႈၿပီး ေႏြးေထြးတဲ႔ ေနေရာင္ျခည္ရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္ျပာႀကီးကို ေမာ႔ၾကည္႔ေနၾကမွာ။ က်ဳပ္မွာသာ။

ဒီေလာက္ ပုပ္ေစာ္နံတဲ႔ေရေတာင္ သည္ေလာက္ ပုပ္ေစာ္နံပါ႔မလား။ ေရေတြက မည္းပုပ္ေနတာပဲ။ မည္းပုပ္နံေစာ္ေနတဲ႔အထဲ ေမွာင္ကေမွာင္ေနေသးတယ္။ ဘယ္မွာလဲ ေနေရာင္ျခည္ႏုႏု၊ ဘယ္မွာလဲ လတ္ဆတ္တဲ႔ ေလ။ က်ဳပ္ရႈေနရတဲ႔ေလကို တတ္သိသေလာက္ ခြဲျခမ္းစိပ္ျဖာၾကည္႔လိုက္တယ္။ ရြံ႕ပုပ္နံ႔က ၃၀ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ပုပ္ေနတဲ႔ ေရေမွာ္နံ႔က ၂၀ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္နဲ႔ က်ဳပ္တို႔ေတြက နံေစာ္ေနတဲ႔ ကိုယ္နံ႔ေတြက ၅၀ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ရွိမယ္။

ဒီလို အေနဆင္းရဲ၊ အစားဆင္းရဲျဖစ္ေနမွေတာ႔ ဘယ္သူက ေနေပ်ာ္ေတာ႔မွာလဲ။ ဘယ္သူ႔ကို ၾကည္႔လိုက္ ၾကည္႔လိုက္ ခပ္ယဲ႔ယဲ႔ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္။ ဘယ္မွာလဲ အၿပံဳးေတြ၊ ဘယ္မွာလဲ အေပ်ာ္ေတြ၊ ဘယ္မွာလဲ တက္ၾကြမႈေတြ။ ငွက္ဆိုတာ ပ်ံရင္းေသ ဆိုရင္ ငါးဆိုတာလည္း ကူးရင္းေသသင္႔တယ္ မဟုတ္လား။ ခုေတာ႔ ေရနစ္ေသတဲ႔ငါးလို႔မ်ား ရွိလာေတာ႔မလားဘဲ။ ေအာ္.. ဒုကၡေတြ၊ ဒုကၡေတြ။ ေသမွပဲ ေအးမွာ။